Talidomid nie jest standardowym lekiem w każdym protokole leczenia szpiczaka plazmocytowego przed autologicznym przeszczepieniem komórek macierzystych. Zwykle stosuje się kombinacje leków takich jak bortezomib, melphalan i prednizon lub melphalan z prednisonem. Talidomid jest używany w pierwszej linii leczenia, ale nie w każdym przypadku przed ASCT. Bortezomib jest często stosowany w terapii indukcyjnej przed przeszczepem.

Bortezomib jest standardowym lekiem stosowanym w każdym protokole leczenia szpiczaka plazmocytowego u pacjentów przygotowywanych do autologicznego przeszczepienia komórek macierzystych, co potwierdzają zalecenia i protokoły leczenia szpiczaka. Inne wymienione leki, takie jak talidomid czy lenalidomid, są stosowane w różnych kombinacjach, ale bortezomib jest kluczowym elementem protokołów indukcyjnych przed przeszczepemLink 1Link 2.

Cyklofosfamid nie jest wymieniony jako standardowy składnik każdego protokołu leczenia szpiczaka plazmocytowego przed autologicznym przeszczepieniem komórek macierzystych. Zwykle stosowane są leki takie jak bortezomib, talidomid lub lenalidomid w kombinacjach z innymi lekami, takimi jak melphalan i prednizon. Cyklofosfamid może być użyty w niektórych schematach, ale nie jest on powszechnie wymagany w każdym protokole.

Lenalidomid nie jest standardowym lekiem w każdym protokole leczenia szpiczaka plazmocytowego przed autologicznym przeszczepieniem komórek macierzystych. Zazwyczaj stosuje się go w leczeniu nieleczonych wcześniej pacjentów lub w przypadku nawrotu/oporności. W przygotowaniu do przeszczepienia częściej używa się bortezomibu, który jest częścią wielu protokołów leczenia indukcyjnego.

Doksorubicyna nie jest lekiem wchodzącym w skład każdego protokołu leczenia szpiczaka plazmocytowego u pacjentów przygotowywanych do autologicznego przeszczepienia komórek macierzystych. Standardowo w takich protokołach stosuje się leki takie jak bortezomib, talidomid lub lenalidomid, które są nowoczesnymi lekami antyszpiczakowymi i stanowią podstawę terapii indukcyjnej przed przeszczepem. Doksorubicyna jest rzadziej stosowana i nie jest elementem obowiązkowym każdego schematu leczenia w tym kontekścieLink 1Link 5.