Krótko działające beta2-mimetyki wziewne, takie jak salbutamol, są stosowane jako leki doraźne w celu szybkiego rozkurczu oskrzeli podczas ataków astmy, a nie jako leki kontrolujące przebieg choroby. Lekami kontrolującymi są zazwyczaj glikokortykosteroidy wziewne, które redukują stan zapalny i poprawiają funkcję płuc, oraz długo działające beta2-mimetyki, które są często stosowane w połączeniu z glikokortykosteroidamiLink 1Link 2Link 3Link 4. Wybór krótko działających beta2-mimetyków jako leków kontrolujących jest nieprawidłowy.

Długo działające beta2-mimetyki wziewne (LABA) nie są preferowanymi lekami kontrolującymi astmę jako monoterapia. Najważniejszymi lekami kontrolującymi przebieg astmy są wziewne glikokortykosteroidy (ICS), które działają przeciwzapalnie i zmniejszają nadreaktywność oskrzeli. LABA są stosowane w terapii astmy wyłącznie w połączeniu z glikokortykosteroidami wziewnymi, a nie samodzielnie. Krótko działające beta2-mimetyki służą natomiast jako leki doraźne, a glikokortykosteroidy doustne i teofilina mają inne wskazania i nie są lekami pierwszego wyboru do kontroli astmy. Wziewne glikokortykosteroidy są zatem preferowanymi lekami kontrolującymi przebieg astmyLink 1Link 2Link 3Link 4Link 5.

Glikokortykosteroidy doustne nie są preferowanymi lekami kontrolującymi przebieg astmy ze względu na większe ryzyko działań niepożądanych i stosowane są głównie w ciężkich zaostrzeniach lub gdy inne leki są nieskuteczne. Preferowanymi lekami kontrolującymi astmę są glikokortykosteroidy wziewne, które działają przeciwzapalnie i są podstawą długoterminowej terapii kontrolującej. Długo działające beta2-mimetyki wziewne stosuje się wyłącznie w skojarzeniu z glikokortykosteroidami wziewnymi, a krótko działające beta2-mimetyki są lekami doraźnymi, nie kontrolującymi przebiegu choroby. Teofilina jest rzadziej stosowana i nie jest lekiem pierwszego wyboru w kontroli astmyLink 1Link 3Link 4Link 5.

Glikokortykosteroidy wziewne są uważane za najskuteczniejsze leki kontrolujące w leczeniu astmy, ponieważ redukują stan zapalny, poprawiają funkcję płuc i zmniejszają częstość zaostrzeń chorobyLink 3Link 5. Są one podstawą terapii długoterminowej i są uważane za najlepsze leki kontrolujące przebieg chorobyLink 5.

Teofilina nie jest preferowanym lekiem kontrolującym przebieg astmy. Leki kontrolujące astmę to przede wszystkim glikokortykosteroidy wziewne, które działają przeciwzapalnie i zmniejszają częstość zaostrzeń choroby. Długo działające beta2-mimetyki stosuje się wyłącznie w skojarzeniu z glikokortykosteroidami wziewnymi, natomiast krótko działające beta2-mimetyki są lekami doraźnymi, a glikokortykosteroidy doustne stosuje się w cięższych przypadkach. Teofilina jest rzadziej stosowana i nie jest lekiem pierwszego wyboru w kontroli astmyLink 1Link 3Link 4.