W przypadku nagłej utraty przytomności u chorego na cukrzycę typu 1, który oddycha prawidłowo, należy podać dożylnie roztwór glukozy o wysokim stężeniu, zwykle 20%, aby szybko podnieść poziom glukozy we krwi. Roztwór 5% glukozy jest zbyt rozcieńczony i nie zapewni szybkiego efektu terapeutycznego w ciężkiej hipoglikemii. Podanie insuliny w takiej sytuacji jest niewskazane, ponieważ pogłębiłoby hipoglikemię. Oznaczenie stężenia glukozy jest ważne, ale w nagłej utracie przytomności należy działać natychmiast, nie czekając na wynik. Dlatego odpowiedź A jest niewłaściwa, a prawidłowe postępowanie to podanie dożylnie roztworu 20% glukozy.

W przypadku ciężkiej hipoglikemii z utratą przytomności u pacjenta z cukrzycą typu 1, kluczowe jest natychmiastowe podanie dożylnego roztworu 20% glukozyLink 5. Roztwór 5% (A) jest zbyt słaby do szybkiej korekty hipoglikemii. Podanie insuliny (C, D) pogorszyłoby stan, prowadząc do głębszej hipoglikemii. Opóźnianie leczenia poprzez oczekiwanie na wynik glikemii (E) jest niebezpieczne, gdyż utrata przytomności wskazuje na stan zagrażający życiu wymagający natychmiastowej interwencjiLink 2Link 5.

W sytuacji, gdy pacjent z cukrzycą typu 1 traci przytomność, a podejrzewa się hipoglikemię, należy podać glukozę lub glukagon, a nie insulinę. Insulina obniża poziom cukru we krwi, co w przypadku hipoglikemii mogłoby pogorszyć stan pacjenta. Podanie insuliny podskórnie w takiej sytuacji byłoby nieodpowiednie. Najlepszym postępowaniem jest oznaczenie stężenia glukozy i ewentualne podanie glukozy lub glukagonu, jeśli pacjent jest nieprzytomny i nie może samodzielnie przyjąć glukozy doustnie.

Podanie dożylne insuliny u pacjenta z nagłą utratą przytomności i prawdopodobną hipoglikemią jest niewłaściwe, ponieważ insulina obniża poziom glukozy we krwi, co może pogorszyć stan chorego. W takiej sytuacji, gdy pacjent oddycha prawidłowo, należy jak najszybciej podać dożylnie roztwór glukozy (najczęściej 20%), aby szybko podnieść poziom cukru we krwi i zapobiec dalszym powikłaniom hipoglikemii. Podanie insuliny jest wskazane w przypadku hiperglikemii, a nie hipoglikemii. Oznaczenie stężenia glukozy jest ważne, ale w nagłych przypadkach utraty przytomności z podejrzeniem hipoglikemii należy działać natychmiast, podając glukozę dożylnie bez zwłoki.

W sytuacji, gdy pacjent z cukrzycą typu 1 traci przytomność, ale oddycha prawidłowo i ma podwyższone tętno, ważne jest ustalenie przyczyny utraty przytomności. Hipoglikemia jest częstym powikłaniem cukrzycy, ale przed podaniem glukozy lub insuliny dożylnie należy potwierdzić poziom cukru we krwi. Oznaczenie stężenia glukozy pozwala na podjęcie odpowiednich działań, tak aby uniknąć niepotrzebnego podania insuliny, które mogłoby pogorszyć stan pacjenta w przypadku hipoglikemii, lub glukozy, jeśli poziom cukru jest już wysokiLink 3Link 5.