Pacjent z ostrą niewydolnością serca w klasie II wg klasyfikacji Forrestera charakteryzuje się zastojem w płucach przy zachowanym przepływie krwi w krążeniu obwodowym. Najwłaściwszym leczeniem w tym przypadku jest zastosowanie diuretyków oraz leków rozszerzających naczynia, takich jak nitrogliceryna, które pomagają zmniejszyć obciążenie serca i poprawić funkcję oddechową. Zastosowanie beta-blokera nie jest pierwszym wyborem w ostrej fazie leczenia, ponieważ może pogorszyć stan pacjenta poprzez obniżenie częstotliwości serca i ciśnienia krwi.
W przypadku ostrej niewydolności serca w klasie II wg klasyfikacji Forrestera, charakterystyczny jest zastój w krążeniu płucnym przy zachowanym prawidłowym przepływie w krążeniu obwodowym. Leczenie powinno obejmować stosowanie diuretyków oraz leków rozszerzających naczynia, co pomaga zmniejszyć zastój i obciążenie serca. Wyłączne przetaczanie płynów jest niewłaściwe, ponieważ może nasilić zastój płucny i pogorszyć stan pacjenta. Zatem odpowiedź B jest nieodpowiednia, a właściwe jest leczenie zgodne z opcją C.
W klasie II według klasyfikacji Forrestera pacjent z ostrą niewydolnością serca może korzystać z optymalizacji objętości płynowej oraz rozszerzenia naczyń w celu zmniejszenia obciążenia serca. Diuretyki pomogą usunąć nadmiar płynów, a leki rozszerzające naczynia poprawią przepływ krwi, co jest właściwe w tej sytuacji.
W przypadku ostrej niewydolności serca w klasie II wg klasyfikacji Forrestera, odpowiednie leczenie skupia się na redukcji objawów i poprawie perfuzji. Zastosowanie diuretyków jest właściwe dla zwalczania przesięków oraz obrzęków, ale leki obkurczające naczynia mogą pogorszyć perfuzję u pacjentów z tą klasą niewydolności. Zamiast tego lepszym wyborem byłyby leki rozszerzające naczynia, co polepsza hemodynamikę.
Przy ostrej niewydolności serca w klasie II należy skupić się na zmniejszeniu obciążenia objętościowego pacjenta, co oznacza stosowanie diuretyków oraz leków rozszerzających naczynia krwionośne. Beta-blokery nie są pierwszym wyborem w takiej sytuacji, zwłaszcza przy ostrym stanie klinicznym.