Kardiowersja elektryczna jest zwykle wskazana w przypadku istotnych zaburzeń hemodynamicznych lub bólu wieńcowego, a nie wyłącznie ze względu na szybką akcję serca. W sytuacji, gdy pacjent jest stabilny hemodynamicznie, leczenie powinno się rozpocząć od kontroli częstości serca za pomocą leków, takich jak beta-adrenolityki lub antagoniści wapnia, a następnie rozważyć kardiowersję elektryczną lub farmakologiczną, jeśli jest to konieczne.

Wybrana odpowiedź B jest nieoptymalna, ponieważ w przypadku migotania przedsionków trwającego około 3 dni, standardowym postępowaniem jest najpierw kontrola częstości rytmu komór (zwolnienie akcji serca do poziomu bezpiecznego i dobrze tolerowanego), a nie natychmiastowe przerwanie arytmii farmakoterapią niezależnie od czasu trwania arytmii. Kardiowersja elektryczna lub farmakologiczna powinna być rozważana po wykluczeniu obecności skrzeplin w jamach serca, zwykle za pomocą echokardiografii przezprzełykowej, zwłaszcza jeśli arytmia trwa dłużej niż 48 godzin. W przeciwnym razie istnieje ryzyko zatorowości. Dlatego odpowiedź D, która uwzględnia konieczność wykluczenia skrzeplin przed przerwaniem arytmii, jest bardziej zgodna z aktualnymi wytycznymi klinicznymi.

W przypadku 66-letniego pacjenta z migotaniem przedsionków trwającym około 3 dni i stabilnym stanem hemodynamicznym, standardowym postępowaniem jest kontrola częstości rytmu serca do poziomu bezpiecznego i dobrze tolerowanego przez pacjenta, bez natychmiastowego przerywania arytmii. Kardiowersja elektryczna lub farmakologiczna jest zwykle rozważana, gdy arytmia trwa krócej niż 48 godzin lub po wykluczeniu obecności skrzeplin w jamach serca, co wymaga badania przezprzełykowego. W tym przypadku, ze względu na czas trwania arytmii i stabilność pacjenta, priorytetem jest kontrola częstości rytmu, co odpowiada wybranej odpowiedzi CLink 5.

Odpowiedź D jest nieprecyzyjna w kontekście postępowania u pacjenta z migotaniem przedsionków o czasie trwania około 3 dni i szybką akcją serca. W przypadku stabilnego hemodynamicznie pacjenta z migotaniem przedsionków trwającym krócej niż 48 godzin, można rozważyć kardiowersję elektryczną lub farmakologiczną bez konieczności wcześniejszego wykluczania skrzeplin w jamach serca. Natomiast jeśli czas trwania arytmii przekracza 48 godzin lub jest niepewny, wówczas przed kardiowersją należy wykluczyć obecność skrzeplin w lewym przedsionku za pomocą echokardiografii przezprzełykowej, aby uniknąć ryzyka zatorowości. W opisywanym przypadku czas trwania arytmii wynosi około 3 dni, co przekracza 48 godzin, więc postępowanie powinno obejmować kontrolę częstości rytmu serca (zwolnienie akcji serca) oraz włączenie leczenia przeciwzakrzepowego, a kardiowersja powinna być poprzedzona wykluczeniem skrzeplin. Jednakże odpowiedź D sugeruje zwolnienie akcji serca jedynie po wykluczeniu skrzeplin, co jest niepełne, ponieważ zwolnienie akcji serca jest wskazane niezależnie od tego, a wykluczenie skrzeplin dotyczy przygotowania do kardiowersji. Dlatego odpowiedź D jest częściowo prawidłowa, ale niepełna i nie do końca adekwatna do sytuacji klinicznej.

Wybrana odpowiedź E sugeruje pilną ablację migotania przedsionków, co nie jest standardowym postępowaniem w przypadku pacjenta stabilnego hemodynamicznie z migotaniem przedsionków trwającym około 3 dni. W takiej sytuacji najpierw należy zastosować leczenie przeciwzakrzepowe oraz kontrolę częstości rytmu serca, a decyzja o kardiowersji (elektrycznej lub farmakologicznej) powinna uwzględniać czas trwania arytmii i ryzyko obecności skrzeplin w sercu. Ablacja jest zwykle rozważana później, a nie jako pilny zabieg w trybie ostrym. Zatem odpowiedź E nie odzwierciedla zalecanych standardów postępowania w tej sytuacji klinicznej.