Wykonanie posiewu moczu jest kluczowe u pacjentów z cukrzycą typu 2, u których stwierdzono leukocyty i bakterie w moczu, ponieważ zakażenia układu moczowego u diabetyków często są wywołane bakteriami opornymi na standardowe antybiotyki. Posiew pozwala na identyfikację drobnoustrojów i dobór odpowiedniego antybiotyku, co jest niezbędne do skutecznego leczenia i zapobiegania powikłaniom. Leczenie empiryczne bez posiewu może być nieskuteczne ze względu na oporność bakterii, a zignorowanie wyniku jest niebezpieczne, zwłaszcza u osób z cukrzycą. Diagnostyka obrazowa nie jest pierwszym krokiem w takiej sytuacji. Dlatego zalecenie wykonania posiewu moczu jest właściweLink 1Link 2Link 3.
Wybrana odpowiedź B (antybiotykoterapia empiryczna przez 3-5 dni) nie jest optymalna dla pacjentki z cukrzycą typu 2 i objawami zakażenia układu moczowego, ponieważ u osób z cukrzycą zakażenia te są traktowane jako powikłane i wymagają dłuższego leczenia, zwykle trwającego 7-14 dni. Ponadto, ze względu na częstsze występowanie bakterii opornych na standardowe antybiotyki u diabetyków, zaleca się wykonanie posiewu moczu przed rozpoczęciem leczenia, aby dobrać odpowiedni antybiotyk na podstawie antybiogramu. Wyrównanie glikemii jest również kluczowe w terapii. Dlatego właściwym postępowaniem jest najpierw wykonanie posiewu moczu (odpowiedź A), a następnie leczenie dostosowane do wyniku badania i dłuższy czas terapii niż 3-5 dniLink 1Link 2Link 3Link 4.
U pacjentów z cukrzycą zakażenia układu moczowego należy traktować jako powikłane, co wymaga dłuższego leczenia niż standardowe 3 dni chemioterapeutykiem. Zaleca się leczenie antybiotykami przez 7-14 dni, a decyzję o doborze leku powinno poprzedzać wykonanie posiewu moczu, aby dobrać odpowiedni antybiotyk, zwłaszcza ze względu na częstsze występowanie bakterii opornych u osób z cukrzycą. Stosowanie krótkotrwałej 3-dniowej terapii chemioterapeutykiem jest niewystarczające i niezgodne z zaleceniami dla pacjentów z cukrzycąLink 1Link 3Link 4.
U chorej z cukrzycą i objawami laboratoryjnymi ZUM (leukocyty, bakterie w moczu) konieczne jest leczenie, nawet przy braku klinicznych objawów, jeśli występują czynniki ryzyka. W cukrzycy zaleca się posiew moczu i celowaną antybiotykoterapię ze względu na częstą oporność bakteriiLink 1Link 2. Ignorowanie wyniku (D) jest błędem – wymagane jest wykonanie posiewu (A) i leczenie pod kontrolą lekarzaLink 3.
W przypadku stwierdzenia leukocytów i bakterii w moczu u chorej z cukrzycą, pierwszym krokiem powinno być wykonanie posiewu moczu, aby potwierdzić infekcję dróg moczowych i określić wrażliwość bakterii na antybiotyki. Diagnostyka obrazowa dróg moczowych może być rozważana w przypadku podejrzenia powikłań lub niepowodzenia leczenia, ale nie jest pierwszym zaleceniem.