Odpowiedź A. 1,2,3 nie jest najlepszym wyborem, ponieważ test serologiczny z ilościowym oznaczeniem IgG (opcja 1) nie jest najbardziej efektywny w ocenie skuteczności leczenia eradykacyjnego, gdyż przeciwciała IgG mogą utrzymywać się w organizmie nawet po zakończeniu zakażenia. Natomiast test oddechowy z mocznikiem znakowanym izotopem C13 (opcja 2) oraz badanie antygenu H. pylori w kale (opcja 3) są skuteczne w ocenie skuteczności leczenia. Test ureazowy (CLO-test) (opcja 4) również może być użyty do oceny skuteczności leczenia, ale wymaga endoskopii. Badanie histopatologiczne błony śluzowej żołądka (opcja 5) również wymaga endoskopii. Dlatego najlepsze opcje to 2, 3, ewentualnie 4, jeśli można zaakceptować endoskopię.
Odpowiedź B. 1,2,4. nie jest najlepszym wyborem, ponieważ test serologiczny z ilościowym oznaczeniem IgG (opcja 1) nie jest idealny do oceny skuteczności leczenia eradykacyjnego, gdyż przeciwciała IgG mogą utrzymywać się w organizmie nawet po zakończeniu zakażenia. Natomiast test oddechowy z mocznikiem znakowanym izotopem C13 (opcja 2), badanie antygenu H. pylori w kale (opcja 3) oraz test ureazowy (CLO-test) (opcja 4) są bardziej odpowiednie do oceny skuteczności leczenia bez konieczności wykonywania badania endoskopowego. Badanie histopatologiczne błony śluzowej żołądka (opcja 5) wymaga endoskopii, więc nie spełnia kryteriów. Najlepsza odpowiedź to C. 2,3.
Test oddechowy z mocznikiem znakowanym izotopem C13 oraz badanie antygenu H. pylori w kale są nieinwazyjnymi metodami pozwalającymi na ocenę skuteczności leczenia eradykacyjnego Helicobacter pylori bez konieczności wykonywania badania endoskopowego. Test oddechowy wykrywa aktywne zakażenie poprzez obecność enzymu ureazy produkowanego przez bakterie, co umożliwia potwierdzenie skuteczności leczenia na podstawie wyniku ujemnego po terapii. Badanie antygenu w kale również pozwala na wykrycie obecności bakterii po leczeniu. Natomiast test serologiczny, test ureazowy (CLO-test) oraz badanie histopatologiczne wymagają wykonania endoskopii lub nie są wiarygodne do oceny skuteczności leczenia, ponieważ przeciwciała mogą utrzymywać się długo po eradykacji, a test ureazowy i histopatologia są inwazyjne. Dlatego odpowiedź C (2,3) jest właściwa.
Test serologiczny z ilościowym oznaczeniem IgG przeciw Helicobacter pylori (punkt 1) nie jest odpowiedni do oceny skuteczności leczenia eradykacyjnego, ponieważ przeciwciała IgG mogą utrzymywać się w organizmie długo po wyleczeniu infekcji i nie odzwierciedlają aktualnego stanu zakażenia. Natomiast test oddechowy z mocznikiem znakowanym izotopem C13 (punkt 2) oraz badanie antygenu H. pylori w kale (punkt 3) są zalecane do oceny skuteczności leczenia bez konieczności wykonywania badania endoskopowego. Test ureazowy (CLO-test, punkt 4) i badanie histopatologiczne błony śluzowej żołądka (punkt 5) wymagają pobrania materiału podczas endoskopii, więc nie spełniają warunku braku konieczności badania endoskopowego. W związku z tym poprawna odpowiedź powinna zawierać punkty 2 i 3, a nie 4 i 5.
Ocena skuteczności leczenia eradykacyjnego Helicobacter pylori bez konieczności wykonywania badania endoskopowego może być przeprowadzona za pomocą testów, które nie wymagają bezpośredniego pobierania próbek z żołądka. Test serologiczny z ilościowym oznaczeniem IgG (1) może wskazywać na przebyte zakażenie, ale nie jest najlepszym wskaźnikiem aktywnej infekcji po leczeniu. Test oddechowy z mocznikiem znakowanym izotopem C13 (2) oraz badanie antygenu H. pylori w kale (3) są skuteczne w ocenie aktywności zakażenia. Test ureazowy (CLO-test) (4) wymaga endoskopii, a badanie histopatologiczne błony śluzowej żołądka (5) również. Zatem, opcja E nie jest najlepszym wyborem, ponieważ niektóre z wymienionych testów wymagają endoskopii.