Zespół rozrostu bakteryjnego w jelicie cienkim (SIBO) jest potencjalnym powikłaniem długoterminowej terapii inhibitorami pompy protonowej. Długotrwałe stosowanie tych leków może prowadzić do zaburzeń mikrobiomu jelitowego, co zwiększa ryzyko wystąpienia SIBOLink 2Link 4. Zatem, wybrana odpowiedź A nie jest prawidłowa.

Infekcja jelitowa Clostridium difficile jest znanym powikłaniem długoterminowej terapii inhibitorami pompy protonowej (IPP), ponieważ IPP zwiększają ryzyko infekcji żołądkowych, w tym zakażeń C. difficile, poprzez zaburzenie mikrobiomu jelitowego i osłabienie bariery żołądkowejLink 2. Dlatego odpowiedź B jest nieprawidłowa jako powikłanie, które nie występuje przy długotrwałym stosowaniu IPP.

Niedobór witaminy B12 może być powikłaniem długoterminowej terapii inhibitorami pompy protonowej, ponieważ zmniejszona kwasowość żołądka może utrudniać wchłanianie tej witaminy. Zatem, niedobór witaminy B12 jest potencjalnym skutkiem ubocznym takiej terapii.

Długoterminowa terapia inhibitorami pompy protonowej (IPP) jest powiązana z powikłaniami takimi jak zespół rozrostu bakteryjnego w jelicie cienkim (SIBO), infekcje Clostridium difficile, niedobór witaminy B12 oraz hipomagnezemia. Natomiast chłoniak żołądka nie jest uznawany za powikłanie stosowania IPP. W literaturze medycznej nie ma dowodów na związek między długotrwałym stosowaniem IPP a rozwojem chłoniaka żołądka, co potwierdza, że odpowiedź D jest właściwa jako powikłanie, które nie występuje przy terapii IPPLink 1Link 2Link 4.

Hipomagnezemia jest potwierdzonym powikłaniem długoterminowej terapii inhibitorami pompy protonowej. Wynika to z zaburzeń wchłaniania składników mineralnych, w tym magnezu, podczas długotrwałego stosowania tych lekówLink 1Link 5. Zatem, odpowiedź E nie jest prawidłowa, ponieważ hipomagnezemia jest rzeczywiście powikłaniem długoterminowej terapii IPP.