Wybrana odpowiedź A (dożylny wlew pulsów Solu-Medrolu) nie jest właściwa w przypadku pacjenta z objawami masywnych obrzęków, duszności, złego samopoczucia, wysokim poziomem kreatyniny (8 mg/dl), mocznika (220 mg/dl), kwasicą metaboliczną (pH 7,2, HCO3 16 mmol/l) oraz zmniejszonym rozmiarem nerek i zatartym zróżnicowaniem korowo-rdzeniowym, co wskazuje na przewlekłą niewydolność nerek w zaawansowanym stadium. W takim przypadku konieczne jest leczenie nerkozastępcze, czyli implantacja cewnika dializacyjnego i rozpoczęcie dializoterapii, co odpowiada odpowiedzi B lub C. Sterydy (Solu-Medrol) nie są standardowym leczeniem w tej sytuacji, a biopsja nerki (odpowiedź D) jest przeciwwskazana przy tak zaawansowanym uszkodzeniu i małym rozmiarze nerek. Infuzja płynów (odpowiedź E) może być niebezpieczna przy masywnych obrzękach i niewydolności nerek. Zatem właściwe postępowanie to implantacja cewnika dializacyjnego i leczenie nerkozastępcze.
Pacjent ma objawy sugerujące ostrą niewydolność nerek, takie jak wysokie stężenie kreatyniny i mocznika, oraz zatarte zróżnicowanie korowo-rdzeniowe w nerkach. W takim przypadku leczenie ostrej niewydolności nerek jest priorytetem. Odpowiedź B sugeruje przewlekłą dializoterapię, która nie jest najpilniejszym postępowaniem w sytuacji ostrej niewydolności nerek. Lepszym wyborem byłaby opcja C, która obejmuje implantację cewnika dializacyjnego oraz leczenie ostrej niewydolności nerek.
Wybrana odpowiedź C jest uzasadniona w sytuacji, gdy pacjent ma objawy niewydolności nerek, takie jak podwyższona kreatynina i mocznik, oraz gdy USG wskazuje na zmiany w nerkach. Leczenie ostrej niewydolności nerek może wymagać dializy, a implantacja cewnika dializacyjnego jest konieczna do rozpoczęcia tej terapii. Jednakże, w pierwszej kolejności należy ustalić przyczynę niewydolności i rozważyć inne opcje leczenia, takie jak udrożnienie dróg moczowych lub odstawienie leków uszkadzających nerkiLink 1Link 2Link 5. W tym przypadku, biopsja nerki (opcja D) mogłaby dostarczyć ważnych informacji o stanie nerek, co mogłoby pomóc w ustaleniu optymalnego postępowania.
Wybrana odpowiedź D (biopsja nerki i postępowanie w zależności od wyniku) nie jest właściwa w przypadku pacjenta z objawami ciężkiej niewydolności nerek i bardzo wysokimi wartościami kreatyniny oraz mocznika, a także cechami przewlekłej choroby nerek (małe nerki o osi 6 cm i zatartym zróżnicowaniu korowo-rdzeniowym). W takiej sytuacji priorytetem jest leczenie nerkozastępcze, czyli dializa, a nie wykonywanie biopsji, która jest przeciwwskazana przy zaawansowanej przewlekłej niewydolności nerek. Wskazane jest więc implantowanie cewnika dializacyjnego i rozpoczęcie leczenia ostrej niewydolności nerek (odpowiedź C).
Wybrana odpowiedź E (dożylna infuzja płynów) jest nieadekwatna w przypadku pacjenta z bardzo wysokim stężeniem kreatyniny (8 mg/dl), mocznika (220 mg/dl), kwasicą metaboliczną (pH 7,2, HCO3 16 mmol/l) oraz objawami masywnych obrzęków i duszności, co wskazuje na zaawansowaną niewydolność nerek, prawdopodobnie przewlekłą z zaostrzeniem. W takim stanie podawanie płynów dożylnie może pogorszyć obrzęki i niewydolność serca. Wskazane jest natomiast rozpoczęcie leczenia nerkozastępczego, czyli dializoterapii, co odpowiada odpowiedzi C (implantacja cewnika dializacyjnego oraz leczenie ostrej niewydolności nerek). Dializa jest standardową metodą leczenia w zaawansowanej niewydolności nerek z objawami zatrucia mocznicowego i zaburzeniami równowagi kwasowo-zasadowejLink 1Link 3Link 4.