Rywaroksaban jest lekiem przeciwzakrzepowym stosowanym doustnie i może być używany jako monoterapia od początku leczenia świeżej zakrzepicy żył głębokich, co potwierdzają badania kliniczne i wytyczne. W praktyce, heparyny drobnocząsteczkowe (np. enoksaparyna) lub fondaparynuks są preferowane jako leki pierwszego rzutu na początku leczenia, zwłaszcza w ostrych stanach, a następnie można przejść na rywaroksaban lub inne doustne antykoagulanty. Warfaryna wymaga wstępnego leczenia heparyną ze względu na ryzyko powikłań. Zatem rywaroksaban może być stosowany jako jedyny lek od początku, co czyni wybraną odpowiedź niezgodną z aktualnymi zaleceniami klinicznymi.

Apiksaban jest lekiem z grupy doustnych antykoagulantów, który może być stosowany w leczeniu zakrzepicy żył głębokich, ale nie jest zalecany jako jedyny lek na początku terapii świeżej zakrzepicy. Standardowo leczenie rozpoczyna się od leków o szybkim działaniu, takich jak heparyna drobnocząsteczkowa (enoksaparyna) lub fondaparynuks, które można podawać dożylnie lub podskórnie. Następnie wprowadza się doustne antykoagulanty, takie jak rywaroksaban czy apiksaban, ale początkowo stosuje się je równolegle z heparyną. Warfaryna również nie jest stosowana jako jedyny lek na początku terapii, ponieważ wymaga czasu na osiągnięcie efektu i musi być stosowana z heparyną. Zatem apiksaban nie jest lekiem, który nie powinien być użyty jako jedyny na początku leczenia; przeciwnie, to warfaryna jest mniej odpowiednia do stosowania samodzielnego na początku terapii świeżej zakrzepicy żył głębokichLink 1Link 2Link 3.

W leczeniu świeżej zakrzepicy żył głębokich nie stosuje się warfaryny jako jedynego leku na początku terapii, ponieważ jej działanie przeciwkrzepliwe rozwija się powoli i wymaga kilku dni, aby osiągnąć odpowiedni efekt. Dlatego na początku leczenia stosuje się leki o szybkim działaniu, takie jak heparyna drobnocząsteczkowa (enoksaparyna) lub doustne antykoagulanty bezpośrednie (rywaroksaban, apiksaban, fondaparynuks), które można podawać od razu. Warfaryna jest zwykle włączana dopiero po kilku dniach równoległego stosowania z heparyną, gdy jej działanie jest już stabilneLink 1Link 2Link 3.

Enoksaparyna, będąca heparyną drobnocząsteczkową, jest standardowo stosowana jako lek początkowy w leczeniu świeżej zakrzepicy żył głębokich, często podawana podskórnie ze względu na szybkie działanie przeciwzakrzepowe. Zatem nie jest prawdą, że nie powinna być użyta jako jedyny lek na początku terapii. Natomiast warfaryna, będąca antywitaminą K, nie jest stosowana jako jedyny lek na początku leczenia, ponieważ jej efekt pojawia się z opóźnieniem i wymaga równoczesnego stosowania heparyny lub heparyny drobnocząsteczkowej przez kilka dni. Rywaroksaban i apiksaban to doustne antykoagulanty nowej generacji, które mogą być stosowane samodzielnie od początku leczenia. Fondaparynuks jest również stosowany jako lek początkowy, ale zwykle w połączeniu z innymi lekami. Dlatego odpowiedź D (enoksaparyna) jest nieprawidłowa jako lek, który nie powinien być użyty jako jedyny na początku leczenia zakrzepicy żył głębokich.

Fondaparynuks nie jest przeciwwskazany jako jedyny lek na początku leczenia świeżej zakrzepicy żył głębokich, ale standardowo leczenie rozpoczyna się od heparyny drobnocząsteczkowej lub niefrakcjonowanej, która działa szybko i jest podawana dożylnie lub podskórnie. Doustne antykoagulanty, takie jak rywaroksaban i apiksaban, mogą być stosowane, ale zwykle po wstępnym leczeniu heparyną. Warfaryna wymaga równoległego stosowania heparyny na początku terapii ze względu na opóźniony efekt. Fondaparynuks jest lekiem przeciwzakrzepowym, ale nie jest standardowo stosowany jako jedyny lek na początku leczenia świeżej zakrzepicy żył głębokich. Dlatego odpowiedź E jest nieprecyzyjna, ponieważ fondaparynuks może być stosowany, ale nie jest lekiem pierwszego wyboru jako jedyny na początku terapii, w przeciwieństwie do heparyny drobnocząsteczkowej czy niefrakcjonowanejLink 1Link 2Link 3.