Metyldopa jest lekiem działającym głównie ośrodkowo i stosowanym przede wszystkim u kobiet w ciąży jako lek obniżający ciśnienie tętnicze. W przypadku pacjenta z opornym nadciśnieniem, stosującego już trzy leki (perindopryl, amlodypina, indapamid) i z eGFR 64 ml/min/1,73 m² oraz prawidłowym stężeniem potasu, lekiem z wyboru jako kolejny dodatek jest spironolakton, który jest antagonistą aldosteronu i skutecznie obniża ciśnienie w opornym nadciśnieniu tętniczym. Metyldopa nie jest preferowanym lekiem w tej sytuacji, ponieważ nie jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu opornego nadciśnienia u dorosłych poza specyficznymi wskazaniami (np. ciąża).

Metyldopa jest lekiem ośrodkowo działającym, głównie stosowanym u kobiet w ciąży z nadciśnieniem. W przypadku chorego z niewydolnością nerek (eGFR 64 ml/min/1,73 m2) i już stosowanymi lekami, takimi jak perindopryl, amlodypina i indapamid, bardziej odpowiednim wyborem mogłaby być doksazosyna lub spironolakton, które są mniej obciążające dla nerek i mogą być skuteczniejsze w przypadku oporności na leczenie. Metyldopa nie jest pierwszym wyborem w takich sytuacjach.

Doksazosyna jest lekiem, który może być rozważany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, ale w przypadku pacjenta z eGFR 64 ml/min/1,73 m² i stężeniem potasu 4,1 mmol/l, lekiem, który mógłby być brany pod uwagę w pierwszej kolejności, jest spironolakton. Spironolakton jest antagonistą aldosteronu, który może być korzystny w przypadku pacjentów z niewydolnością nerek, ponieważ nie zwiększa stężenia potasu w stopniu, w jakim mogą to robić inne leki, takie jak inhibitory ACE (jak perindopryl) lub antagoniści receptora angiotensyny II (jak losartan). Doksazosyna, choć może być stosowana w nadciśnieniu, nie jest pierwszym wyborem w tym przypadku ze względu na brak bezpośrednich korzyści w odniesieniu do funkcji nerek.

Spironolakton jest skutecznym lekiem w leczeniu opornego nadciśnienia tętniczego, zwłaszcza u pacjentów z niską aktywnością reninową. Dodatkowo, pomimo ryzyka hiperkaliemii, stężenie potasu u tego chorego jest na razie w granicach normy (4,1 mmol/l), co pozwala na rozważenie tego leku. Spironolakton jest często stosowany w połączeniu z innymi lekami, takimi jak diuretyki, aby zwiększyć wydalanie sodu i wody oraz obniżyć ciśnienie tętnicze.

W przypadku pacjenta z nadciśnieniem opornym na leczenie trzema lekami (perindopryl, amlodypina, indapamid) oraz eGFR 64 ml/min/1,73 m² i prawidłowym stężeniem potasu, kolejnym lekiem do rozważenia jest losartan, który jest antagonistą receptora angiotensyny II (ARB). Losartan może dodatkowo obniżyć ciśnienie tętnicze i jest korzystny u pacjentów z umiarkowaną dysfunkcją nerek, co odpowiada eGFR 64 ml/min/1,73 m². Ponadto, stosowanie ARB jest zgodne z zaleceniami w leczeniu nadciśnienia tętniczego, zwłaszcza gdy istnieje potrzeba dodania kolejnego leku po inhibitorze ACE (perindopryl) i diuretyku (indapamid). Inne opcje, takie jak spironolakton, są zwykle rozważane później, a metyldopa i doksazosyna nie są pierwszym wyborem w tej sytuacji klinicznej. Dlatego wybór losartanu jest uzasadniony i zgodny z aktualnymi wytycznymi leczenia nadciśnienia tętniczegoLink 1Link 3.