W opisie przypadku pacjenta z bardzo silnym bólem głowy promieniującym do karku, objawem Kerniga i sztywnością karku, istnieje podejrzenie krwotoku podpajęczynówkowego (SAH) lub innego poważnego stanu neurologicznego. W takiej sytuacji pierwszym badaniem diagnostycznym powinna być tomografia komputerowa głowy bez podania kontrastu, która ma wysoką czułość i specyficzność w wykrywaniu SAH, zwłaszcza jeśli wykonana jest szybko po wystąpieniu objawów. Badanie RTG kręgosłupa szyjnego nie jest badaniem pierwszego wyboru w tym kontekście, ponieważ nie pozwala na ocenę obecności krwotoku czy innych zmian wewnątrzczaszkowych, które są kluczowe do szybkiej diagnozy i leczenia. Nakłucie lędźwiowe wykonuje się dopiero po wykluczeniu krwotoku w TK, a EEG nie jest wskazane w tym przypadku. Dlatego wybranie badania RTG kręgosłupa szyjnego jako pierwszego jest nieadekwatne do sytuacji klinicznej pacjentaLink 5.

Badanie EEG nie jest pierwszym krokiem w przypadku silnego bólu głowy i objawów sztywności karku, które mogą sugerować zapalenie opon mózgowych lub krwawienie wewnątrzczaszkowe. Właściwym badaniem byłaby tomografia komputerowa głowy, aby wykluczyć te poważne schorzenia.

W opisie klinicznym pacjenta występuje piorunujący ból głowy, objaw Kerniga oraz sztywność karku, co sugeruje podejrzenie krwotoku podpajęczynówkowego (SAH). W takiej sytuacji pierwszym badaniem diagnostycznym powinna być tomografia komputerowa głowy bez podania kontrastu, ponieważ ma ona wysoką czułość i specyficzność w wykrywaniu SAH, zwłaszcza jeśli wykonana jest w ciągu pierwszych 6 godzin od wystąpienia objawów. Badanie z kontrastem nie jest zalecane jako pierwsze w tym przypadku. Nakłucie lędźwiowe wykonuje się dopiero, gdy tomografia komputerowa nie wykaże krwawienia, a podejrzenie SAH nadal pozostaje. Badanie RTG kręgosłupa szyjnego czy EEG nie są priorytetowe w tej sytuacji klinicznej. Dlatego wybrana odpowiedź (C) jest nieprawidłowa, a właściwą odpowiedzią jest (E) badanie tomografii komputerowej głowy bez podania kontrastu.

W opisanej sytuacji pierwszy wybór diagnostyczny powinien dotyczyć oceny ewentualnego krwawienia wewnętrznego lub zmian w obrębie mózgu. Nakłucie lędźwiowe jest zazwyczaj wykonywane po wcześniejszej tomografii komputerowej w celu uniknięcia niebezpieczeństwa w przypadku obecności ciśnienia śródczaszkowego lub zmian struktur mózgowych. W związku z tym bardziej odpowiednim badaniem w tej sytuacji byłoby wykonanie tomografii komputerowej głowy bez podania kontrastu (opcja E).

W opisywanym przypadku pacjent ma objawy sugerujące podrażnienie opon mózgowo-rdzeniowych (objaw Kerniga, sztywność karku) oraz bardzo silny, nagły ból głowy, co może wskazywać na krwotok podpajęczynówkowy (SAH). W takiej sytuacji pierwszym badaniem diagnostycznym jest tomografia komputerowa głowy bez podania kontrastu, która ma wysoką czułość i specyficzność w wykrywaniu SAH, zwłaszcza jeśli wykonana jest w ciągu pierwszych 6 godzin od wystąpienia objawów. Badanie to pozwala szybko wykluczyć lub potwierdzić obecność krwawienia, co jest kluczowe dla dalszego postępowania. Nakłucie lędźwiowe wykonuje się dopiero, gdy tomografia komputerowa nie wykaże krwawienia, a podejrzenie SAH nadal pozostaje. Inne badania, takie jak RTG kręgosłupa szyjnego, EEG czy tomografia z kontrastem, nie są pierwszorzędowe w tym ostrym stanie klinicznym. Dlatego wybrana odpowiedź (E) jest właściwa.