Amlodypina nie jest lekiem, który powoduje hiperkaliemię. Hiperkaliemia może wystąpić podczas stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny (np. perindopryl), antagonistów receptora angiotensyny II, leków moczopędnych oszczędzających potas oraz niektórych innych leków sercowo-naczyniowych. Amlodypina, będąca antagonistą kanału wapniowego, nie wpływa na podwyższenie poziomu potasu we krwi. Wśród podanych opcji to perindopryl (inhibitor ACE) jest lekiem, który może spowodować hiperkaliemięLink 1Link 3Link 4.

Hydrochlorotiazyd jest lekiem, który może powodować hipokaliemię, czyli zmniejszenie stężenia potasu we krwi, a nie hiperkaliemię, która to jest zwiększenie stężenia potasu. Lek ten jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego i może powodować hiperkalcemię, ale nie hiperkaliemięLink 1Link 4Link 5.

Perindopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE), a leki z tej grupy mogą powodować hiperkalemię, ponieważ zmniejszają wydalanie potasu z organizmuLink 1Link 3Link 4. Inne leki wymienione w pytaniu, takie jak amlodypina, hydrochlorotiazyd, indapamid i furosemid, nie zwiększają stężenia potasu w takim samym stopniu jak inhibitory ACE.

Indapamid jest diuretykiem tiazydopodobnym, który zwykle powoduje hipokaliemię, a nie hiperkaliemię, ponieważ zwiększa wydalanie potasu z moczemLink 1Link 5. Hiperkaliemia jest częstym działaniem niepożądanym leków z grupy inhibitorów ACE, takich jak perindopryl, który zmniejsza wydalanie potasu i może prowadzić do jego podwyższenia we krwi. Dlatego lekiem stosowanym w leczeniu nadciśnienia tętniczego, który może spowodować hiperkaliemię, jest perindopryl, a nie indapamid.

Furosemid jest lekiem moczopędnym, który zwykle powoduje hipokaliemię (niedobór potasu), a nie hiperkaliemię (nadmiar potasu). Lekami, które mogą powodować hiperkaliemię, są zwykle inhibitory ACE, takie jak perindopryl, ponieważ zmniejszają wydalanie potasu z organizmu.