Przy eGFR 40 ml/min/1,73 m^2, pacjent ma obniżoną funkcję nerek, co zwiększa ryzyko nefropatii po podaniu kontrastu. W takich przypadkach zalecane jest podanie płynów dożylnych, takich jak 0,9% NaCl, aby poprawić hydratację i zmniejszyć ryzyko uszkodzenia nerek. Furosemid może być użyty w niektórych sytuacjach, ale nie jest standardowym wyborem w profilaktyce nefropatii kontrastowej. Heparyna i ramipryl nie są związane z profilaktyką nefropatii kontrastowej.

Przed wykonaniem tomografii komputerowej z kontrastem u pacjenta z niskim eGFR, takim jak 40 ml/min/1,73 m2, głównym celem jest zapobieganie nefropatii po-kontrastowej. Zazwyczaj stosuje się dożylne podanie roztworu soli fizjologicznej (0,9% NaCl) lub innych płynów w celu zwiększenia diurezy i usunięcia kontrastu z organizmu. Heparyna drobnocząsteczkowa nie jest standardowym lekiem w tej sytuacji. Furosemid może być rozważany w celu zwiększenia diurezy, ale nie jest to najczęstsze rozwiązanie. Heparyna niefrakcjonowana i ramipryl nie są stosowane w tym kontekście.

Heparyna niefrakcjonowana (HNF) nie jest standardowym środkiem stosowanym profilaktycznie przed wykonaniem tomografii komputerowej z kontrastem u pacjentów z eGFR 40 ml/min/1,73 m2. W takich przypadkach kluczowe jest zapobieganie nefropatii polekowej wywołanej kontrastem, co najczęściej osiąga się przez odpowiednie nawodnienie dożylnym roztworem 0,9% NaCl. Heparyna niefrakcjonowana jest stosowana głównie w leczeniu i profilaktyce zakrzepicy, a nie w celu ochrony nerek przed uszkodzeniem kontrastowym. Dlatego podanie heparyny niefrakcjonowanej przed TK z kontrastem u pacjenta z obniżonym eGFR nie jest właściwym postępowaniem.

Przed wykonaniem tomografii komputerowej klatki piersiowej z kontrastem u pacjenta z niskim eGFR (40 ml/min/1,73 m²), ważne jest zminimalizowanie ryzyka nefropatii pourazowej. Podanie roztworu 0,9% NaCl dożylnie może pomóc w hydratacji i zmniejszyć to ryzyko, ale nie jest to najczęstszy wybór w tej sytuacji. Często stosuje się również N-acetylocysteinę lub inne metody, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzenia nerek. Furosemid (A) może być rozważany w niektórych przypadkach, ale nie jest on standardowym wyborem w tej sytuacji. Heparyna (B i C) nie jest zwykle stosowana w celu ochrony nerek przed kontrastem. Ramipryl (E) nie ma związku z ochroną nerek przed kontrastem.

Podanie ramiprylu w dawce 10 mg doustnie przed wykonaniem tomografii komputerowej z kontrastem u pacjenta z eGFR 40 ml/min/1,73 m2 jest niewłaściwe, ponieważ inhibitory ACE (takie jak ramipryl) mogą pogorszyć funkcję nerek i zwiększyć ryzyko nefrotoksyczności po podaniu kontrastu. W takich przypadkach zaleca się raczej odpowiednie nawodnienie dożylnym roztworem 0,9% NaCl, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzenia nerek wywołanego kontrastem. Pozostałe opcje, takie jak furosemid czy heparyny, nie są standardowym postępowaniem w tym kontekście. Dlatego właściwym działaniem jest zastosowanie dożylnego nawodnienia solą fizjologiczną, a nie podawanie ramiprylu.