Wybrane odpowiedzi (1, 2, 3) obejmują oznaczenie metoksykatecholamin w dobowej zbiórce moczu (DZM), biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BACC) guza oraz test z 1 mg deksametazonu. Jednak biopsja guza chromochłonnego jest przeciwwskazana ze względu na ryzyko poważnych powikłań, dlatego punkt 2 jest nieodpowiedni. Diagnostyka guza chromochłonnego powinna opierać się przede wszystkim na oznaczeniu metoksykatecholamin oraz testach hormonalnych, a także badaniach obrazowych, natomiast test z deksametazonem służy do wykluczenia zespołu Cushinga, a nie guza chromochłonnego. W związku z tym prawidłowa diagnostyka guza chromochłonnego nie obejmuje biopsji i testu z deksametazonem, co czyni wybraną odpowiedź nieadekwatną.

Wybrane odpowiedzi (2, 3, 4) nie obejmują kluczowego badania w diagnostyce guza chromochłonnego, jakim jest oznaczenie metoksykatecholamin w dobowej zbiórce moczu (DZM), które jest podstawowym testem przesiewowym w kierunku tego guza. Biopsja guza (BACC) jest przeciwwskazana przy podejrzeniu guza chromochłonnego ze względu na ryzyko poważnych powikłań. Test z 1 mg deksametazonu służy do wykrywania nadczynności kory nadnerczy, a oznaczenie aldosteronu i reniny jest istotne przy podejrzeniu zespołu Conna, ale nie jest bezpośrednio związane z wykluczeniem guza chromochłonnego. Dlatego właściwą diagnostyką w celu wykluczenia guza chromochłonnego jest przede wszystkim oznaczenie metoksykatecholamin w DZM (odpowiedź 1).

Wybrane odpowiedzi (3,4,5) dotyczą testu z deksametazonu oraz oznaczenia aldosteronu, reniny i androstendionu, które nie są podstawowymi badaniami w diagnostyce guza chromochłonnego nadnercza. W celu wykluczenia guza chromochłonnego należy przede wszystkim wykonać oznaczenie metoksykatecholamin w dobowej zbiórce moczu (DZM), co jest kluczowym badaniem biochemicznym potwierdzającym obecność guza chromochłonnego. Biopsja (BACC) jest przeciwwskazana przy podejrzeniu guza chromochłonnego. Test z 1 mg deksametazonu służy do wykrywania nadczynności kory nadnerczy, a nie guza chromochłonnego. Oznaczenia aldosteronu i reniny dotyczą diagnostyki zespołu Conna, a androstendion jest markerem innych zaburzeń hormonalnych. Dlatego właściwą diagnostyką w tym przypadku jest oznaczenie metoksykatecholamin w DZM, czyli odpowiedź 1, a nie 3,4,5.

Oznaczenie metoksykatecholamin w dobowej zbiórce moczu (DZM) jest kluczowym badaniem biochemicznym w diagnostyce guza chromochłonnego, ponieważ potwierdza nadmierne wydzielanie katecholaminLink 1Link 3Link 4. Biopsja (BACC) jest przeciwwskazana ze względu na ryzyko przełomu katecholaminowegoLink 1Link 3. Test z deksametazonem służy do diagnostyki zespołu Cushinga, a oznaczenia aldosteronu, reniny i androstendionu dotyczą innych zaburzeń nadnerczy (hiperaldosteronizm, wirylizacja)Link 3Link 4.

Wybrane odpowiedzi obejmują wszystkie wymienione badania, co jest nieuzasadnione w kontekście diagnostyki guza chromochłonnego nadnercza. Kluczowym badaniem w celu wykluczenia guza chromochłonnego jest oznaczenie metoksykatecholamin w dobowej zbiórce moczu (DZM), co odpowiada punktowi 1. Test z 1 mg deksametazonu (punkt 3) służy do wykrywania nadczynności kory nadnerczy, a oznaczenie aldosteronu i reniny (punkt 4) jest istotne przy podejrzeniu zespołu Conna, natomiast oznaczenie androstendionu (punkt 5) dotyczy oceny androgenów, co nie jest bezpośrednio związane z guzem chromochłonnym. Biopsja (punkt 2) jest przeciwwskazana przy podejrzeniu guza chromochłonnego ze względu na ryzyko poważnych powikłań. Dlatego właściwą diagnostykę stanowi przede wszystkim oznaczenie metoksykatecholamin, a pozostałe badania są wskazane w innych kontekstach diagnostycznych, niekoniecznie przy wykluczaniu guza chromochłonnego.