Zalecana docelowa wartość ciśnienia tętniczego u chorych z przewlekłą chorobą nerek zwykle wynosi < 130/80 mmHg, a nie < 140/75 mmHg, jak podano w odpowiedzi A. Wartości te są bardziej restrykcyjne niż w populacji ogólnej, aby lepiej chronić nerki i spowolnić progresję choroby. Ponadto, w literaturze medycznej nie jest typowe podawanie docelowego ciśnienia z wartością 75 mmHg dla ciśnienia rozkurczowego, co wskazuje na nieścisłość w podanym zakresieLink 1Link 2Link 3.
Wybrane stwierdzenie B jest częściowo prawdziwe, ponieważ połączenie inhibitora konwertazy angiotensyny lub antagonisty receptora angiotensyny typu II z beta-adrenolitykiem i tiazydowym lub tiazydopodobnym lekiem moczopędnym jest stosowane w terapii nadciśnienia tętniczego. Jednak w przypadku przewlekłej choroby nerek preferowane są głównie inhibitory konwertazy angiotensyny lub sartany oraz diuretyki tiazydowe lub tiazydopodobne, a beta-adrenolityki nie zawsze są pierwszym wyborem. Ponadto, inne grupy leków, takie jak diuretyki pętlowe, mogą być również stosowane w zależności od stanu pacjenta. Dlatego stwierdzenie to nie jest w pełni precyzyjne i nie uwzględnia wszystkich aspektów leczenia nadciśnienia u chorych z przewlekłą chorobą nerekLink 1Link 2Link 3.
Nadciśnienie tętnicze wywołane ciążą rozwija się po 20. tygodniu ciąży, a nie po 10. tygodniu, i zazwyczaj ustępuje w ciągu 6 tygodni po porodzie, a nie w ciągu kilku godzin. Wybrana odpowiedź zawiera błędne informacje dotyczące czasu wystąpienia i ustąpienia nadciśnienia ciążowegoLink 1Link 2.
Test hamowania 1 mg deksametazonu jest używany głównie do diagnostyki zespołu Cushinga, a nie pierwotnego hiperaldosteronizmu. W diagnostyce pierwotnego hiperaldosteronizmu stosuje się inne testy, takie jak pomiar stosunku aldosteron/renina oraz testy hamowania aldosteronu. Dlatego wybrane stwierdzenie D jest nieprawidłowe.
Diuretyki pętlowe są jedną z głównych grup leków hipotensyjnych. Są stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego, zwłaszcza w przypadku pacjentów z niewydolnością serca lub przewlekłą chorobą nerek. Ich działanie polega na zwiększeniu wydalania wody i jonów, co prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi.