Heparyny drobnocząsteczkowe są standardowo stosowane w leczeniu ostrej zatorowości płucnej, zwłaszcza w fazie początkowej leczenia przeciwkrzepliwego, podawane podskórnie i skutecznie hamujące czynnik Xa krzepnięcia krwi. Wyjątkiem w leczeniu nie są, a wręcz przeciwnie, są jednym z podstawowych leków stosowanych w tym stanie. Inne wymienione leki, takie jak heparyna niefrakcjonowana, inhibitory czynnika Xa czy rekombinowany tkankowy aktywator plazminogenu, również mają swoje zastosowanie, natomiast kwas acetylosalicylowy nie jest standardowo stosowany w ostrym okresie zatorowości płucnej. Dlatego odpowiedź wskazująca, że heparyny drobnocząsteczkowe nie znajdują zastosowania, jest nieprawidłowa.

Rekombinowany tkankowy aktywator plazminogenu jest stosowany w leczeniu ostrej zatorowości płucnej jako lek trombolityczny, który pomaga rozpuścić skrzepy w tętnicach płucnychLink 1. Zatem, nie jest to wyjątek w leczeniu tego schorzenia. Wyjątkiem mogą być leki, które nie są zwykle stosowane w ostrym okresie zatorowości płucnej, takie jak kwas acetylosalicylowy, który jest raczej stosowany w profilaktyce chorób serca.

Kwas acetylosalicylowy nie jest stosowany w ostrym okresie zatorowości płucnej jako lek przeciwzakrzepowy, ponieważ jego działanie przeciwpłytkowe nie jest wystarczające do leczenia tej choroby. W ostrym okresie stosuje się heparyny drobnocząsteczkowe, heparynę niefrakcjonowaną, inhibitory czynnika Xa oraz rekombinowany tkankowy aktywator plazminogenu (lek trombolityczny) w celu szybkiego rozpuszczenia skrzepliny. Kwas acetylosalicylowy jest zatem wyjątkiem wśród wymienionych leków i nie znajduje zastosowania w leczeniu ostrej zatorowości płucnejLink 1Link 5.

Inhibitory czynnika krzepnięcia Xa, takie jak apiksaban czy rywaroksaban, są stosowane w leczeniu zatorowości płucnej, również w ostrym okresie, jako leki przeciwkrzepliwe. Są one nowoczesnymi doustnymi antykoagulantami (NOAC) i mają zastosowanie zarówno w leczeniu, jak i profilaktyce zatorowości płucnej. Wyjątek w leczeniu ostrym zatorowości płucnej nie dotyczy więc inhibitorów czynnika Xa, które są zalecane i stosowane w praktyce klinicznej. Pozostałe wymienione leki, takie jak heparyny drobnocząsteczkowe, rekombinowany tkankowy aktywator plazminogenu, heparyna niefrakcjonowana oraz kwas acetylosalicylowy, mają swoje miejsce w leczeniu lub wspomaganiu terapii zatorowości płucnej. W szczególności kwas acetylosalicylowy nie jest standardowym lekiem w ostrym leczeniu zatorowości płucnej, ale inhibitory czynnika Xa na pewno nie są wyłączone z terapii ostrej zatorowości płucnejLink 1Link 2Link 3Link 4.

Heparyna niefrakcjonowana nie jest zwykle stosowana w ostrym okresie zatorowości płucnej, ponieważ w fazie początkowej preferuje się heparyny drobnocząsteczkowe ze względu na ich bardziej przewidywalne działanie i mniejsze ryzyko powikłańLink 1Link 3. Pozostałe opcje są stosowane w leczeniu zatorowości płucnej: heparyny drobnocząsteczkowe jako leki przeciwkrzepliwe, rekombinowany tkankowy aktywator plazminogenu jako lek trombolityczny, a inhibitory czynnika Xa (jak apiksaban) jako nowe doustne antykoagulantyLink 1Link 2Link 4. Kwas acetylosalicylowy nie jest standardowo używany w leczeniu zatorowości płucnej, ale nie jest to wyraźnie wskazane w podanych opcjach.