Stwierdzenie 1 jest nieprawidłowe, ponieważ nie każdy nadnamiotowy krwiak wewnątrzmózgowy wymaga leczenia operacyjnego; decyzja zależy od wielkości krwiaka, stanu pacjenta i innych czynników klinicznych. Stwierdzenie 2 jest poprawne, gdyż szybkie obniżenie skurczowego ciśnienia tętniczego do wartości poniżej 180 mmHg w pierwszej dobie jest zalecane u chorych z krwotokiem mózgowym. Stwierdzenie 3 jest prawdziwe – pogarszający się stan neurologiczny przy krwotokach w tylnej jamie czaszki wymaga pilnej interwencji neurochirurgicznej. Stwierdzenie 4 jest kontrowersyjne, ponieważ profilaktyczne stosowanie leków przeciwpadaczkowych u wszystkich chorych z krwotokiem śródmiąższowym nie jest standardem i wymaga indywidualnej oceny. Stwierdzenie 5 jest prawdziwe – w leczeniu obrzęku mózgu stosuje się środki osmotyczne, takie jak mannitol z furosemidem lub sól hipertoniczną. W związku z tym odpowiedź A (1,3,5) zawiera błędne stwierdzenie 1, a poprawniejsza jest odpowiedź C (2,3,5).

Odpowiedź B. 1,3,4 nie jest w pełni poprawna, ponieważ stwierdzenie 1 nie jest prawdziwe - nie każdy nadnamiotowy krwiak wewnątrzmózgowy wymaga leczenia operacyjnego. Stwierdzenie 4 dotyczące profilaktycznego stosowania leków przeciwpadaczkowych nie jest powszechnie zalecane dla wszystkich przypadków krwotoku śródmiąższowego. Natomiast stwierdzenie 3 jest poprawne, gdyż krwotoki w tylnej jamie czaszki mogą wymagać pilnej interwencji neurochirurgicznej w przypadku pogarszania się stanu chorego.

Odpowiedź C. 2,3,5 jest wybrana, ale niektóre stwierdzenia mogą wymagać dodatkowych wyjaśnień. Stwierdzenie 1 jest niepoprawne, ponieważ nie każdy nadnamiotowy krwiak wewnątrzmózgowy wymaga leczenia operacyjnego. Stwierdzenie 2 jest częściowo poprawne, ale obniżanie ciśnienia tętniczego powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Stwierdzenie 3 jest poprawne, ponieważ krwotoki w tylnej jamie czaszki mogą wymagać pilnej interwencji neurochirurgicznej. Stwierdzenie 4 nie jest powszechnie zalecane dla wszystkich pacjentów z krwotokiem śródmiąższowym. Stwierdzenie 5 jest poprawne, ponieważ w leczeniu obrzęku mózgu stosuje się środki osmotyczne jak mannitol lub sól hipertoniczna.

Odpowiedź D. 2,3,4 może być kwestionowana z kilku powodów. Po pierwsze, stwierdzenie 1 jest niepoprawne, ponieważ nie każdy nadnamiotowy krwiak wewnątrzmózgowy wymaga leczenia operacyjnego. Po drugie, stwierdzenie 4 dotyczące profilaktycznego stosowania leków przeciwpadaczkowych nie jest powszechnie zalecane dla wszystkich pacjentów z krwotokiem śródmiąższowym. Po trzecie, stwierdzenie 2 i 3 są często poprawne, ale stwierdzenie 4 może być kontrowersyjne. Stwierdzenie 5 jest poprawne, ale nie jest uwzględnione w odpowiedzi D.

Wybrane odpowiedzi zawierają błędy. Punkt 1 jest nieprawdziwy, ponieważ nie każdy nadnamiotowy krwiak wewnątrzmózgowy wymaga leczenia operacyjnego; decyzja zależy od wielkości krwiaka i stanu pacjenta. Punkt 2 jest poprawny – szybkie obniżenie skurczowego ciśnienia tętniczego do wartości poniżej 180 mmHg jest zalecane w pierwszej dobie. Punkt 3 jest prawdziwy – pogarszający się stan neurologiczny przy krwotokach w tylnej jamie czaszki wymaga pilnej interwencji neurochirurgicznej. Punkt 4 jest kontrowersyjny – profilaktyczne stosowanie leków przeciwpadaczkowych u każdego chorego z krwotokiem śródmiąższowym nie jest standardem, a wybór leku i dawki powinien być indywidualny. Punkt 5 jest prawidłowy – w leczeniu obrzęku mózgu stosuje się środki osmotyczne, takie jak mannitol z furosemidem lub sól hipertoniczną. W związku z tym odpowiedź "E. wszystkie wymienione" jest niepoprawna.