Próba wysiłkowa (A) nie jest wskazana do wyjaśnienia przyczyny zmniejszenia pojemności życiowej płuc (VC) w kontekście podejrzenia restrykcji. W tym przypadku, aby potwierdzić restrykcję, zalecane jest wykonanie bodypletyzmografii (E), która pozwala na dokładniejsze określenie pojemności płuc i rozróżnienie między restrykcją a innymi zaburzeniami oddechowymi. Bodypletyzmografia jest bardziej precyzyjnym badaniem w diagnostyce restrykcji, ponieważ pozwala na pomiar całkowitej pojemności płuc (TLC), co jest kluczowe w rozpoznaniu restrykcji.

Próba rozkurczowa (B) jest stosowana głównie w celu oceny odwracalności obturacji, np. w astmie. W przypadku podejrzenia restrykcji, która charakteryzuje się zmniejszeniem pojemności życiowej płuc (VC) przy prawidłowej lub zwiększonej wartości wskaźnika FEV1/VCmax, wskazane jest wykonanie bodypletyzmografii (E). Bodypletyzmografia pozwala na dokładniejsze rozpoznanie restrykcji poprzez pomiar całkowitej pojemności płuc (TLC), który jest kluczowy w diagnostyce tego typu zaburzeń.

Oscylometria impulsowa (odpowiedź C) nie jest badaniem służącym do wyjaśnienia przyczyny zmniejszenia pojemności życiowej płuc (VC) w kierunku restrykcji. W celu potwierdzenia i wyjaśnienia przyczyny restrykcji konieczne jest wykonanie bodypletyzmografii, która pozwala na dokładny pomiar całkowitej pojemności płuc (TLC) i innych objętości, co jest kluczowe dla rozpoznania restrykcji płucnej. Oscylometria impulsowa służy do oceny oporu dróg oddechowych, a nie do diagnostyki restrykcji. Dlatego właściwą odpowiedzią jest E. bodypletyzmografiaLink 1Link 2Link 5.

Zmniejszenie pojemności życiowej płuc (VC) poniżej dolnej granicy normy przy prawidłowym lub zwiększonym wskaźniku FEV1/VCmax sugeruje restrykcję, której potwierdzenie wymaga pomiaru całkowitej pojemności płuc (TLC). Najlepszym badaniem do oceny restrykcji jest bodypletyzmografia, która pozwala dokładnie zmierzyć TLC i potwierdzić lub wykluczyć restrykcję. Pomiar zdolności dyfuzyjnej płuc (D) ocenia funkcję wymiany gazowej, ale nie jest podstawowym badaniem do rozpoznania restrykcji. Dlatego odpowiedź D jest nieadekwatna, a właściwą odpowiedzią jest E – bodypletyzmografia.

Bodypletyzmografia jest metodą, która może pomóc w ocenie objętości ciała i płuc, ale nie jest bezpośrednio wskazana do wyjaśnienia przyczyny zmniejszenia pojemności życiowej płuc (VC) w kontekście restrykcji. W celu wyjaśnienia przyczyny zmniejszenia VC, bardziej odpowiednie mogą być metody takie jak pomiar zdolności dyfuzyjnej płuc (D), które mogą dostarczyć informacji o funkcjonalności płuc. Próba rozkurczowa (B) jest stosowana w przypadku obturacji, a nie restrykcji. Oscylometria impulsowa (C) może być przydatna w ocenie drożności dróg oddechowych, ale nie jest bezpośrednio związana z restrykcją. Próba wysiłkowa (A) może pomóc w ocenie tolerancji wysiłku, ale nie jest specyficzna dla restrykcji.