Manewry pobudzające nerw błędny oraz podanie adenozyny są zalecane w przypadku stabilnego pacjenta z częstoskurczem nadkomorowym o regularnym rytmie, aby przerwać arytmię poprzez zwolnienie przewodzenia w węźle przedsionkowo-komorowym. Jednak w opisie przypadku pacjent ma kołatanie serca z HR 150/min, ból w klatce piersiowej, duszność, niskie ciśnienie tętnicze (100/60 mmHg) oraz trzeszczenia u podstaw płuc, co sugeruje niestabilność hemodynamiczną i możliwe powikłania sercowo-płucne. W takim stanie manewry wagalne i adenozyna mogą być niewystarczające lub niebezpieczne. Optymalnym leczeniem w niestabilnym pacjencie z częstoskurczem jest kardiowersja elektryczna, która szybko przywraca prawidłowy rytm serca i poprawia stan hemodynamiczny. Dlatego wybrana odpowiedź (A) nie jest najlepszym postępowaniem w tym przypadku.
Optymalne leczenie pacjenta z kołataniem serca, bólem w klatce piersiowej i dusznością, zwłaszcza przy braku wcześniejszego leczenia kardiologicznego, powinno być dostosowane do rozpoznanej przyczyny. W przypadku podejrzenia migotania przedsionków lub innych zaburzeń rytmu, leczenie może obejmować farmakologiczną kardiowersję lub kontrolę częstości serca. Adenozyna jest często używana do diagnozowania i leczenia zaburzeń rytmu, takich jak SVT. Amiodaron jest stosowany w przypadku innych zaburzeń rytmu, ale jego wybór zależy od konkretnych warunków pacjenta. Kardiowersja elektryczna jest wskazana w przypadku hemodynamicznej niestabilności. Wybór amiodaronu może być uzasadniony w przypadku niektórych zaburzeń rytmu, ale nie jest on pierwszym wyborem we wszystkich sytuacjach.
Bisoprolol podany dożylnie może pogorszyć stan pacjenta z niestabilnością hemodynamiczną (RR 100/60 mmHg) i objawami niewydolności serca (trzeszczenia u podstaw płuc). Beta-blokery obniżają ciśnienie i kurczliwość mięśnia sercowego, co jest przeciwwskazane w tym przypadku. Optymalne postępowanie to pilna kardiowersja elektryczna (E) ze względu na objawy niedokrwienia (ból w klatce) i niewydolności serca, co potwierdzają wytyczne dotyczące migotania przedsionków z niestabilnością hemodynamicznąLink 4Link 5.
Propafenon jest stosowany w kardiowersji farmakologicznej migotania przedsionków, ale u pacjenta z objawami niewydolności serca (trzeszczenia u podstaw płuc, niskie ciśnienie) i prawdopodobnym ostrym incydentem sercowym, jego podanie może być niebezpieczne. W takich sytuacjach preferowana jest kardiowersja elektryczna, zwłaszcza przy niestabilności hemodynamicznej. Manewry pobudzające nerw błędny lub adenozyna mogą być stosowane w przypadku częstoskurczu nadkomorowego, ale nie w migotaniu przedsionków. Amiodaron jest alternatywą, ale wolniejszą i mniej odpowiednią w stanie ostrym z objawami niewydolności. Bisoprolol iv nie jest leczeniem pierwszego rzutu w tej sytuacji. Dlatego wybranie propafenonu nie jest optymalne w tym przypadkuLink 1Link 4Link 5.
Kardiowersja elektryczna jest wskazana u pacjenta z migotaniem przedsionków trwającym 3 dni, z objawami takimi jak kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, duszność oraz zaburzenia hemodynamiczne (HR 150/min, RR 100/60 mmHg, trzeszczenia w płucach), co sugeruje poważne zagrożenie. W takich przypadkach szybkie przywrócenie rytmu zatokowego jest konieczne, a kardiowersja elektryczna jest metodą z wyboru. Inne opcje, takie jak manewry pobudzające nerw błędny czy podanie adenozyny, są mniej skuteczne przy migotaniu przedsionków i niezalecane przy niestabilności hemodynamicznej. Leczenie farmakologiczne amiodaronem lub propafenonem jest alternatywą, ale w sytuacji zagrożenia życia kardiowersja elektryczna jest optymalnaLink 1Link 4Link 5.