Dawka 25 µg na dobę jest zwykle stosowana jako dawka początkowa u pacjentów z chorobami serca lub u osób starszych, aby uniknąć ryzyka niewydolności krążenia. Jednak u zdrowych osób bez chorób serca można rozpocząć leczenie od wyższych dawek, takich jak 50-100 µg na dobę, stopniowo dostosowując ją do potrzeb pacjenta. W przypadku 76-letniego mężczyzny, jeśli nie ma wzmianki o chorobach serca, dawka 25 µg może być zbyt niska, ale jest to ostrożne podejście, aby uniknąć skutków ubocznych.

Przy rozpoczęciu leczenia lewotyroksyną u pacjentów z niedoczynnością tarczycy, zwłaszcza u osób starszych lub z chorobami serca, zalecane jest rozpoczęcie od niższej dawki, zwykle 25 µg na dobę, i stopniowe zwiększanie co 4-6 tygodni. Dawka 75 µg na dobę może być zbyt wysoka na początek, zwłaszcza u starszych pacjentów, którzy mogą wymagać niższych dawek ze względu na potencjalne problemy sercowe.

U starszych pacjentów, zwłaszcza w wieku 76 lat, leczenie lewotyroksyną w niedoczynności tarczycy powinno zaczynać się od niskiej dawki, zwykle 25 µg na dobę, aby uniknąć ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Następnie dawkę stopniowo się zwiększa co 4-6 tygodni. Dawka 100 µg na dobę jest zbyt wysoka na początek terapii u osoby w tym wieku i może prowadzić do powikłań, zwłaszcza jeśli pacjent ma choroby serca lub inne schorzenia współistniejące. Zalecenia kliniczne wskazują na rozpoczęcie leczenia od dawki 25 µg na dobę u osób starszych, a nie od 100 µgLink 4.

U 76-letniego pacjenta z niedoczynnością tarczycy i podwyższonym TSH (16 mIU/l) oraz obniżonym FT4, leczenie lewotyroksyną powinno rozpoczynać się od niskiej dawki, zwykle 25 µg na dobę, ze względu na ryzyko obciążenia układu sercowo-naczyniowego u osób starszych. Następnie dawkę stopniowo zwiększa się co 4-6 tygodni o 25-50 µg, monitorując odpowiedź kliniczną i poziomy hormonów. Dawka 150 µg na dobę na początku leczenia jest zbyt wysoka i może prowadzić do powikłań, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku z możliwymi chorobami sercaLink 4.

Przy rozpoczęciu leczenia lewotyroksyną u pacjentów z niedoczynnością tarczycy, zwłaszcza u osób starszych lub z chorobami serca, zalecane jest rozpoczynanie od niższych dawek, np. 25 µg na dobę, i stopniowe zwiększanie co 4-6 tygodni. Dawka 200 µg na dobę jest zbyt wysoka na początek leczenia, zwłaszcza u starszych pacjentów, ponieważ może prowadzić do objawów nadczynności tarczycy, takich jak kołatanie serca czy duszność.