Wybrana odpowiedź A (1,2) nie uwzględnia najważniejszych przyczyn biegunki u pacjentki starszej, która niedawno stosowała ciprofloksacynę. W diagnostyce należy przede wszystkim wykluczyć zakażenie Clostridium difficile (4), które jest częstą przyczyną biegunek po antybiotykoterapii, oraz mikroskopowe zapalenie jelita (3), które również może powodować przewlekłą biegunkę u osób starszych. Choroba uchyłkowa jelita grubego (5) także powinna być rozważona. Choroba trzewna (1) i przerost bakteryjny jelita cienkiego (2) są możliwe, ale mniej prawdopodobne w tym kontekście. Dlatego bardziej trafna jest odpowiedź E (3,4,5).
Antybiotyk ciprofloksacyna zwiększa ryzyko zakażenia Clostridium difficile (4), które należy wykluczyć w pierwszej kolejności u pacjentki z biegunką po antybiotykoterapii[^1^]. Mikroskopowe zapalenie jelita (3) również wymaga diagnostyki, szczególnie przy przewlekłych objawach[^2^]. Przerost bakteryjny jelita (2) jest prawdopodobny ze względu na wiek i możliwe zaburzenia motoryki, ale nie jest priorytetem w tym kontekście. Choroba trzewna (1) i uchyłkowa (5) są mniej prawdopodobne bez dodatkowych objawów. Prawidłowa odpowiedź powinna uwzględniać 3 i 4.
Wybrana odpowiedź C (3,4) jest właściwa, ponieważ u pacjentki starszej z przewlekłym stosowaniem inhibitorów pompy protonowej (lanzoprazol) oraz niedawno leczonej ciprofloksacyną, należy wykluczyć mikroskopowe zapalenie jelita oraz zakażenie Clostridium difficile, które są częstymi przyczynami biegunki poantybiotykowej i w przebiegu stosowania leków zmieniających florę jelitową. Choroba trzewna i przerost bakteryjny jelita cienkiego (SIBO) również mogą powodować biegunkę, ale w tym kontekście klinicznym priorytetem jest wykluczenie mikroskopowego zapalenia jelita i zakażenia C. difficile. Choroba uchyłkowa jelita grubego rzadziej powoduje biegunkę i nie jest tu pierwszorzędnym podejrzeniem. Takie podejście jest zgodne z praktyką kliniczną dotyczącą diagnostyki biegunek u osób starszych po antybiotykoterapii i przyjmujących IPP.
Pacjentka lat 76 z biegunką trwającą od tygodnia, przyjmująca lanzoprazol i ciprofloksacynę, powinna mieć wykluczone przyczyny, które są najbardziej prawdopodobne w jej przypadku. Zakażenie Clostridium difficile jest często związane z antybiotykami, takimi jak ciprofloksacyna, co czyni je ważnym do rozważenia. Choroba uchyłkową jelita grubego może być mniej prawdopodobna, ale nie można jej całkowicie wykluczyć bez dalszej diagnostyki. Wykluczenie choroby trzewnej, SIBO i mikroskopowego zapalenia jelita może być również istotne, ale w kontekście podanych leków i objawów, zakażenie Clostridium difficile i choroba uchyłkowa są bardziej istotne do rozważenia.
Wybrana odpowiedź E (3,4,5) jest częściowo trafna, ponieważ u pacjentki z biegunką po antybiotykoterapii należy wykluczyć zakażenie Clostridium difficile (4) oraz mikroskopowe zapalenie jelita (3). Jednakże, w diagnostyce biegunki u osoby starszej, zwłaszcza przy przewlekłym stosowaniu inhibitorów pompy protonowej (lanzoprazol) i niedawnej antybiotykoterapii, istotne jest także wykluczenie przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) (2), który może powodować podobne objawy. Choroba uchyłkowa jelita grubego (5) rzadziej powoduje biegunkę jako jedyny objaw i nie jest pierwszorzędowym podejrzeniem w tym przypadku. Dlatego bardziej trafna byłaby odpowiedź uwzględniająca SIBO, np. B (2,3) lub C (3,4). Wskazuje to, że wykluczenie SIBO jest istotne w dalszej diagnostyce, a choroba uchyłkowa niekoniecznie.