Wybrany wynik (A) charakteryzuje się obniżonym pH (7,32), podwyższonym PaCO2 (60,4 mmHg), obniżonym PaO2 (43,8 mmHg), podwyższonym HCO3 (31,6 mmol/l) oraz niskim SaO2 (75,5%), co odpowiada zaostrzeniu przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej. Podwyższone PaCO2 wskazuje na hiperkapnię, a obniżone pH świadczy o kwasicy oddechowej, natomiast podwyższone HCO3 jest wynikiem kompensacji metabolicznej. Obniżone PaO2 i SaO2 potwierdzają hipoksemię, typową dla niewydolności oddechowej. Pozostałe odpowiedzi nie spełniają wszystkich tych kryteriów jednocześnie lub wskazują na inne stany gazometryczneLink 1Link 4.

Wybrana odpowiedź B wskazuje na bardzo niskie pH (7,15) oraz niskie stężenie HCO3 (16,3 mmol/l), co sugeruje kwasicę metaboliczną, a nie zaostrzenie przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej, która charakteryzuje się hiperkapnią (PaCO2 > 50 mmHg) z kompensacyjnym wzrostem HCO3 i umiarkowanym obniżeniem pH lub jego normalizacją. W odpowiedzi B PaCO2 jest bardzo wysokie (80,6 mmHg), co pasuje do hiperkapnii, ale niskie HCO3 i bardzo niskie pH wskazują na brak kompensacji metabolicznej, co jest mniej typowe dla przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej. Lepszym wynikiem odpowiadającym zaostrzeniu przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej jest odpowiedź A lub C, gdzie pH jest niższe, PaCO2 podwyższone, a HCO3 podwyższone, co wskazuje na przewlekłą kompensację metaboliczną przy hiperkapniiLink 1Link 4Link 5.

Wybrany wynik (C) charakteryzuje się podwyższonym PaCO2 (59,6 mmHg) oraz podwyższonym HCO3 (38 mmol/l), co wskazuje na przewlekłą hiperkapnię z kompensacją metaboliczną, typową dla zaostrzenia przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej. pH jest prawie w normie (7,38), co świadczy o częściowej kompensacji kwasicy oddechowej przez wzrost stężenia wodorowęglanów. Obniżone PaO2 (49,1 mmHg) i SaO2 (80,1%) potwierdzają hipoksemię, typową dla niewydolności oddechowej. Pozostałe odpowiedzi nie wykazują tak jednoznacznych cech przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej z kompensacją metaboliczną, dlatego odpowiedź C jest najbardziej adekwatna do rozpoznania zaostrzenia tego stanu.

Wybrana odpowiedź D wskazuje na pH 7,47 i PaCO2 31 mmHg, co oznacza zasadowicę oddechową i hipokapnię, a nie hiperkapnię. W przypadku zaostrzenia przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej oczekuje się podwyższonego PaCO2 (hiperkapnia) oraz obniżonego pH (kwasica lub kompensowana kwasica). Parametry w odpowiedzi A (pH 7,32; PaCO2 60,4 mmHg; HCO3 31,6 mmol/l) lepiej odpowiadają temu rozpoznaniu, ponieważ wskazują na hiperkapnię z częściową kompensacją metaboliczną i obniżoną saturacją, co jest typowe dla zaostrzenia przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej.

Wybrana odpowiedź E wskazuje na wartości pH 7,42, PaCO2 41 mmHg, co oznacza prawidłowe pH i prawidłowe lub lekko obniżone ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla, a więc brak hiperkapnii. W przypadku zaostrzenia przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowej oczekuje się podwyższonego PaCO2 (hiperkapnia) oraz obniżonego pH (kwasica oddechowa lub mieszana). Wartości w odpowiedzi A (pH 7,32; PaCO2 60,4 mmHg; HCO3 31,6 mmol/l) lepiej odpowiadają temu rozpoznaniu, ponieważ wskazują na hiperkapnię z kompensacją metaboliczną i obniżone pH, co jest typowe dla zaostrzenia przewlekłej hiperkapnicznej niewydolności oddechowejLink 1Link 2Link 3.