Stwierdzenie A nie jest fałszywe. Zespół Zollingera-Ellisona może być związany z guzami neuroendokrynnymi, takimi jak gastrinoma, które mogą występować w trzustce lub dwunastnicy, a niekoniecznie w żołądku. Jednak związek z zespołem Zollingera-Ellisona i guzami neuroendokrynnymi jest opisywany, zwłaszcza w kontekście gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej typu I (MEN I) Link 5. Stwierdzenie A nie jest więc fałszywe w kontekście ogólnym, ale może być nieprecyzyjne w odniesieniu do samego nowotworu neuroendokrynnego żołądka.

Stwierdzenie, że sporadyczny nowotwór neuroendokrynny żołądka (typ 3) jest związany z najgorszym rokowaniem z powodu skłonności do rozsiewu, jest prawdziwe. Typ 3 nowotworu neuroendokrynnego żołądka charakteryzuje się większą złośliwością i większą tendencją do przerzutów w porównaniu do typów 1 i 2, co przekłada się na gorsze rokowanie kliniczneLink 1Link 2Link 5.

Stwierdzenie C jest prawdziwe. Dobrze zróżnicowane guzy neuroendokrynne żołądka mogą wystąpić na podłożu przewlekłego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka, które prowadzi do achlorhydrii i hipergastrynemii, stymulując wzrost komórek ECLLink 5. Zatem, wybrana odpowiedź nie jest fałszywa.

Stwierdzenie D jest prawdziwe, ponieważ wystąpienie zespołu rakowiaka faktycznie świadczy o zaawansowanym stadium choroby, najczęściej z obecnością przerzutów, zwłaszcza do wątroby. Objawy zespołu rakowiaka pojawiają się zwykle u pacjentów z rozległym procesem nowotworowym, co potwierdzają liczne źródła medyczne opisujące ten zespół jako związany z zaawansowanym nowotworem neuroendokrynnymLink 1Link 5.

Stwierdzenie E jest fałszywe, ponieważ do rozpoznania nowotworu neuroendokrynnego nie wystarcza samo stwierdzenie podwyższonego stężenia chromograniny A we krwi. Diagnostyka wymaga dodatkowych badań, takich jak badanie histopatologiczne, immunohistochemiczne oraz diagnostyka obrazowa, aby potwierdzić obecność i rodzaj guzaLink 1Link 3Link 5.