Liraglutyd jest lekiem stosowanym głównie w leczeniu cukrzycy typu 2 i ma korzystny wpływ na ryzyko sercowo-naczyniowe u tych pacjentów, ale nie jest standardowym lekiem zalecanym u wszystkich chorych z przewlekłym zespołem wieńcowym niezależnie od ryzyka i objawów. W leczeniu przewlekłego zespołu wieńcowego celem poprawy rokowania standardowo zaleca się stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE-I) oraz statyn, które mają udokumentowany wpływ na zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego u szerokiej grupy pacjentów. Liraglutyd nie jest lekiem pierwszego wyboru w tym wskazaniu i jego stosowanie jest ograniczone do pacjentów z cukrzycą typu 2 i wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowymLink 1Link 3Link 5.
Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE-I) są zalecane u wszystkich chorych z przewlekłym zespołem wieńcowym niezależnie od ryzyka sercowo-naczyniowego, chorób współistniejących i objawów niedokrwiennych, ponieważ poprawiają rokowanie poprzez korzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Leki te mogą zarówno łagodzić objawy, jak i zmniejszać ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, co potwierdzają wytyczne dotyczące leczenia choroby wieńcowejLink 1. Inne leki, takie jak beta-blokery czy statyny, również mają znaczenie, ale ACE-I są wskazane u wszystkich pacjentów w celu poprawy rokowania, co uzasadnia wybór tej odpowiedzi.
W leczeniu przewlekłego zespołu wieńcowego celem poprawy rokowania zaleca się stosowanie statyn, inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE-I) oraz leków przeciwpłytkowych, a także beta-blokerów jako leczenia objawowego. Jednakże beta-blokery nie są zalecane u wszystkich chorych niezależnie od ryzyka i współistniejących chorób, natomiast statyny są podstawą leczenia poprawiającego rokowanie u wszystkich pacjentów z przewlekłym zespołem wieńcowym. Długo działające azotany stosuje się głównie w leczeniu objawowym, a liraglutyd (lek przeciwcukrzycowy) nie jest standardowo zalecany w tym wskazaniu. Dlatego wybór antagonisty receptora beta-adrenergicznego jako leku poprawiającego rokowanie u wszystkich chorych jest niepełny i niezgodny z aktualnymi wytycznymi, które podkreślają rolę statyn i ACE-I w poprawie rokowania u wszystkich pacjentów z przewlekłym zespołem wieńcowymLink 1Link 2Link 5.
Długo działające nitraty nie są zalecane jako standardowe leczenie poprawiające rokowanie w przewlekłym zespole wieńcowym ze względu na szybkie rozwinięcie tolerancji i brak wpływu na redukcję zdarzeń sercowo-naczyniowychLink 1Link 4. Kluczowe leki obejmują statyny (obniżające LDL), beta-blokery (zmniejszające zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen) oraz inhibitory ACE (u wybranych pacjentów)Link 1Link 2Link 4. Statyny są podstawą terapii ze względu na działanie przeciwmiażdżycoweLink 4.
W leczeniu przewlekłego zespołu wieńcowego statyny są zalecane u wszystkich chorych niezależnie od ryzyka sercowo-naczyniowego, chorób współistniejących i objawów niedokrwiennych, ponieważ poprawiają rokowanie poprzez obniżenie poziomu cholesterolu i zmniejszenie ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Wytyczne i badania potwierdzają, że statyny, zwłaszcza atorwastatyna i rosuwastatyna, są podstawą terapii hipolipemizującej w tej grupie pacjentówLink 1Link 2Link 3Link 4.