Zebranie wywiadu chorobowego, w tym ustalenie godziny i minut wystąpienia objawów oraz informacji o przebytych chorobach i stosowanych lekach, jest kluczowe w postępowaniu z pacjentem z nagłym niedowładem połowiczym. Pozwala to na właściwą ocenę stanu pacjenta i planowanie dalszego leczenia, zwłaszcza w kontekście udaru mózgu, gdzie czas od wystąpienia objawów ma istotne znaczenie dla kwalifikacji do leczenia trombolitycznego lub innych interwencji. Inne działania, takie jak natychmiastowe podawanie kwasu acetylosalicylowego czy obniżanie ciśnienia tętniczego, wymagają wcześniejszej dokładnej oceny i nie są pierwszym krokiem w postępowaniu ratunkowym. Dlatego odpowiedź A jest właściwa jako pierwsza czynność po zabezpieczeniu podstawowych czynności życiowych pacjenta.
Podanie kwasu acetylosalicylowego (aspiryny) w dawce 300 mg doustnie jest standardowym postępowaniem w przypadku udaru niedokrwiennego, który jest najczęstszą przyczyną nagłego niedowładu połowiczego. Jednak w sytuacji nagłego niedowładu połowiczego z wysokim ciśnieniem tętniczym (180/110 mmHg) i podejrzeniem udaru, najważniejsze jest szybkie ustalenie czasu wystąpienia objawów oraz zabezpieczenie podstawowych czynności życiowych, a następnie jak najszybszy transport do szpitala celem dalszej diagnostyki i ewentualnego leczenia trombolitycznego. Podanie aspiryny powinno nastąpić dopiero po wykluczeniu krwotoku i potwierdzeniu udaru niedokrwiennego w warunkach szpitalnych. Wstępne obniżanie ciśnienia tętniczego lub podawanie leków przeciwzakrzepowych w warunkach przedhospitalizacyjnych jest przeciwwskazane bez dokładnej diagnozy. Zatem wybrana odpowiedź B jest niepełna i nie uwzględnia konieczności szybkiego rozpoznania i hospitalizacji chorego oraz bezpieczeństwa leczenia wstępnego.
Podanie kwasu acetylosalicylowego jest wskazane w udarze niedokrwiennym, jednak podawanie heparyny drobnocząsteczkowej w warunkach wyjazdowych nie jest standardem i może być niebezpieczne, zwłaszcza bez pełnej diagnostyki. Ponadto, szybkie obniżanie ciśnienia tętniczego nie jest zalecane w udarze niedokrwiennym, gdyż może pogorszyć perfuzję mózgową. Najważniejsze jest szybkie ustalenie czasu wystąpienia objawów i transport do szpitala z możliwością leczenia trombolitycznego. Dlatego odpowiedź C jest nieprawidłowa ze względu na niezalecane podawanie heparyny w tym momencie.
W przypadku nagłego niedowładu połowiczego i wysokiego ciśnienia tętniczego (180/110 mmHg) nie zaleca się natychmiastowego obniżania ciśnienia do poziomu poniżej 140/90 mmHg za pomocą leków takich jak nifedypina czy furosemid, ponieważ może to pogorszyć perfuzję mózgową i stan pacjenta. Priorytetem jest szybkie ustalenie czasu wystąpienia objawów oraz zabezpieczenie podstawowych czynności życiowych, a następnie jak najszybszy transport do szpitala celem dalszej diagnostyki i leczenia, w tym ewentualnej terapii trombolitycznej. Podanie kwasu acetylosalicylowego lub heparyny wymaga ostrożności i jest zależne od rozpoznania udaru niedokrwiennego. Dlatego odpowiedź D jest nieodpowiednia, gdyż szybkie obniżanie ciśnienia tętniczego w tym przypadku nie jest zalecane.
W przypadku nagłego wystąpienia niedowładu połowicznego, priorytetem jest ustalenie przyczyny i zabezpieczenie podstawowych czynności życiowych. Podanie heparyny drobnocząsteczkowej w dawce profilaktycznej może być rozważane w celu zapobiegania powikłaniom zakrzepowym, ale nie jest pierwszym krokiem w leczeniu ostrego udaru. Najważniejsze jest ustalenie diagnozy i ewentualne podanie leczenia trombolitycznego, jeśli jest to udar niedokrwienny. Zbieranie wywiadu chorobowego (opcja A) jest istotne dla ustalenia przebiegu choroby i podjęcia odpowiednich decyzji leczniczych. Podanie kwasu acetylosalicylowego (opcja B) może być wskazane w przypadku udaru niedokrwiennego, ale nie powinno być robione bez diagnozy. Obniżanie ciśnienia tętniczego (opcja D) nie jest priorytetem w ostrej fazie udaru, chyba że jest ono niebezpiecznie wysokie.