Teofilina nie jest zwykle związana z indukowaniem nadciśnienia tętniczego. Leki, które mogą powodować nadciśnienie, to między innymi: cyklosporyna, erytropoetyna, glikokortykosteroidy i preparaty testosteronu. Teofilina jest raczej lekiem stosowanym w leczeniu astmy i innych chorób dróg oddechowych, a nie jako czynnik indukujący nadciśnienie.
Cyklosporyna jest lekiem, który może indukować nadciśnienie tętnicze, dlatego nie należy jej zaliczać do leków, które nie powodują nadciśnienia. Pozostałe wymienione leki, takie jak teofilina, erytropoetyna, glikokortykosteroidy i preparaty testosteronu, również mogą przyczyniać się do wzrostu ciśnienia tętniczego. W związku z tym odpowiedź wskazująca, że cyklosporyna nie indukuje nadciśnienia, jest nieprawidłowa.
Erytropoetyna jest lekiem, który może indukować nadciśnienie tętnicze, ponieważ zwiększa lepkość krwi i opór obwodowy, co prowadzi do wzrostu ciśnienia krwi. Jest to udokumentowany efekt uboczny stosowania erytropoetyny, zwłaszcza u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Dlatego erytropoetyna nie powinna być wyłączona z grupy leków mogących powodować nadciśnienie tętniczeLink 1Link 2Link 3Link 4.
Glikokortykosteroidy (D) są znanymi lekami indukującymi nadciśnienie poprzez zatrzymywanie sodu i wody oraz zwiększenie oporu naczyniowego[^1^]. Prawidłowe odpowiedzi obejmują pozostałe opcje: teofilinę (A, stymuluje układ współczulny), cyklosporynę (B, zwęża naczynia), erytropoetynę (C, zwiększa lepkość krwi) i testosteron (E, sprzyja retencji płynów). Wybór D jest błędny, ponieważ glikokortykosteroidy należą do głównych farmakologicznych przyczyn wtórnego nadciśnienia.
Preparaty testosteronu nie są wymieniane jako typowe leki indukujące nadciśnienie w dostępnych źródłach. Głównymi grupami leków mogących podnosić ciśnienie są m.in. glikokortykosteroidy (D), erytropoetyna (C) i cyklosporyna (B), co potwierdzają ogólne zasady farmakoterapii nadciśnieniaLink 1Link 2. Teofilina (A) również może wpływać na ciśnienie, choć mechanizm jest mniej bezpośredni (np. poprzez stymulację układu współczulnego).