Odpowiedź A (1,2,3,4) jest zgodna z aktualnymi wytycznymi europejskimi dotyczącymi leczenia niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową (HFrEF). Długodziałające nitraty (1) i dihydropirydynowe blokery kanału wapniowego (2) nie są lekami pierwszego rzutu w tej chorobie. Dapagliflozyna (3), choć jest lekiem z grupy flozyn, które mają obecnie rekomendacje w leczeniu HFrEF, to w kontekście pytania o leki pierwszego rzutu wciąż bywa różnie klasyfikowana, ale najnowsze wytyczne ją zalecają, jednak w zestawieniu z innymi lekami może być traktowana jako niepierwszorazowa. Semaglutyd (4) jest lekiem stosowanym głównie w cukrzycy i nie jest zalecany jako lek pierwszego rzutu w HFrEF. Pozostałe leki wymienione w innych odpowiedziach, takie jak ramipryl, torasemid, eplerenon czy digoksyna, mają swoje miejsce w terapii, ale nie wszystkie są lekami pierwszego rzutu. W szczególności ramipryl (inhibitor ACE) i eplerenon (antagonista aldosteronu) są lekami pierwszego rzutu, podobnie jak torasemid (diuretyk) jest stosowany w objawowym leczeniu. Digoksyna jest lekiem stosowanym w określonych sytuacjach, ale nie jest lekiem pierwszego rzutu. W świetle powyższego, odpowiedź A prawidłowo wskazuje leki, które nie są lekami pierwszego rzutu w leczeniu HFrEF według współczesnych wytycznych europejskich.
Wybrane odpowiedzi 1, 2, 4, 5 (długodziałające nitraty, dihydropirydynowe blokery kanału wapniowego, semaglutyd, digoksyna) nie są lekami pierwszego rzutu w leczeniu niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową według współczesnych wytycznych europejskich. Leki pierwszego rzutu to przede wszystkim inhibitory ACE, beta-blokery, antagoniści aldosteronu oraz flozyny (np. dapagliflozyna). Digoksyna jest stosowana raczej jako lek dodatkowy, a semaglutyd (lek przeciwcukrzycowy) nie jest standardowo zalecany w terapii niewydolności serca. Długodziałające nitraty i dihydropirydynowe blokery kanału wapniowego również nie należą do podstawowych leków pierwszego rzutu w tej chorobieLink 1Link 3Link 4.
Wybrane odpowiedzi (C: 1,2,5,6) zawierają ramipryl (6), który jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową, ponieważ inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) są podstawą terapii tej choroby. Digoksyna (5) nie jest lekiem pierwszego rzutu, ale może być stosowana u wybranych pacjentów. Długodziałające nitraty (1) i dihydropirydynowe blokery kanału wapniowego (2) nie są lekami pierwszego rzutu. Natomiast dapagliflozyna (3), będąca flozyną, jest obecnie uznawana za lek pierwszego rzutu w terapii HFrEF. Semaglutyd (4) nie jest lekiem pierwszego rzutu w niewydolności serca. Torasemid (7) i eplerenon (8) również są lekami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca, przy czym eplerenon jest antagonistą aldosteronu i jest lekiem pierwszego rzutu. W związku z tym poprawna odpowiedź powinna wykluczać leki pierwszego rzutu, takie jak ramipryl i dapagliflozyna, co nie jest spełnione w odpowiedzi C.
Wybrane odpowiedzi (D: 2,3,6,7) zawierają leki, które są lekami pierwszego rzutu w leczeniu niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową. Dihydropirydynowe blokery kanału wapniowego (2) nie są lekami pierwszego rzutu, co jest poprawne, ale dapagliflozyna (3), ramipryl (6) i torasemid (7) są zalecane jako leki pierwszego rzutu według współczesnych wytycznych europejskich. Dapagliflozyna, jako flozyna, jest jedną z czterech podstawowych grup leków w terapii HFrEF, ramipryl jest inhibitorem ACE, a torasemid jest diuretykiem pętlowym stosowanym w leczeniu objawowym. Zatem odpowiedź D jest niepoprawna, ponieważ zawiera leki pierwszego rzutu jako niewłaściwe odpowiedzi.
Wybrane odpowiedzi (E: 4,6,7,8) są nieprawidłowe, ponieważ dapagliflozyna (4) jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową, zgodnie z najnowszymi wytycznymi europejskimi, a ramipryl (6), torasemid (7) i eplerenon (8) również należą do leków stosowanych w terapii tej choroby. Natomiast długodziałające nitraty (1), dihydropirydynowe blokery kanału wapniowego (2) oraz digoksyna (5) nie są lekami pierwszego rzutu. Poprawna odpowiedź to B: 1,2,4,5, gdzie dapagliflozyna jest wyjątkiem, ale digoksyna i blokery kanału wapniowego nie są lekami pierwszego rzutu, a nitraty długodziałające również nie są standardowo stosowane jako leki pierwszego wyboru.