Ocena ostrego uszkodzenia nerek (AKI) nie opiera się wyłącznie na zmianach GFR obliczanych wzorem Cockcrofta i Gaulta. W praktyce klinicznej do rozpoznania AKI stosuje się codzienne monitorowanie zmian stężenia kreatyniny w surowicy oraz diurezy, co jest zgodne z kryteriami KDIGO. Wzory takie jak Cockcroft-Gault, MDRD czy CKD-EPI służą raczej do oceny przewlekłej czynności nerek, a nie do szybkiego rozpoznania AKI. Zatem właściwą metodą jest ocena codziennych zmian kreatyninemii i diurezy, a nie tylko GFR obliczanego wzorem Cockcrofta i GaultaLink 2Link 5.
Ocena ostrego uszkodzenia nerek (AKI) opiera się na kryteriach KDIGO, które obejmują wzrost stężenia kreatyniny w surowicy oraz zmniejszenie diurezy. Wzór MDRD jest używany do szacowania GFR w przewlekłej chorobie nerek, ale nie jest specyficznie wskazany dla AKI. Zmiany kreatyninemii i diurezy są kluczowe w diagnostyce AKILink 1Link 2Link 5.
Rozpoznanie ostrego uszkodzenia nerek (AKI) opiera się przede wszystkim na codziennych zmianach stężenia kreatyniny w surowicy oraz ilości wydalanego moczu (diurezy), a nie na szacowaniu GFR za pomocą wzorów CKD-EPI, MDRD czy Cockcrofta-Gaulta. Kryteria KDIGO definiują AKI jako wzrost stężenia kreatyniny o co najmniej 0,3 mg/dl w ciągu 48 godzin lub zmniejszenie diurezy poniżej 0,5 ml/kg/h przez co najmniej 6 godzin. Wzory do szacowania GFR są bardziej przydatne w ocenie przewlekłej choroby nerek, a nie w szybkim rozpoznaniu AKI, gdzie ważna jest szybka ocena zmian kreatyninemii i diurezyLink 2Link 4Link 5.
Ostre uszkodzenie nerek (AKI) rozpoznaje się na podstawie codziennych zmian stężenia kreatyniny w surowicy oraz ilości wydalanego moczu (diurezy), co jest zgodne z kryteriami KDIGO. Wzory do szacowania GFR, takie jak Cockcroft-Gault, MDRD czy CKD-EPI, nie są odpowiednie do oceny ostrego uszkodzenia nerek, ponieważ GFR zmienia się dynamicznie i te wzory są przeznaczone do oceny przewlekłej funkcji nerek. Dlatego ocena codziennych zmian kreatyninemii i diurezy jest właściwą metodą diagnostyczną w AKILink 2Link 4Link 5.
Ostre uszkodzenie nerek (AKI) rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie codziennych zmian stężenia kreatyniny w surowicy oraz ilości wydalanego moczu (diurezy), co jest zgodne z kryteriami KDIGO (wzrost kreatyniny o co najmniej 0,3 mg/dl w ciągu 48 godzin lub zmniejszenie diurezy poniżej 0,5 ml/kg/h przez co najmniej 6 godzin)Link 2Link 5. Wzory takie jak Cockcroft-Gault, MDRD czy CKD-EPI służą do szacowania przesączania kłębuszkowego (GFR) w przewlekłej chorobie nerek, ale nie są standardowo stosowane do rozpoznania AKI, ponieważ zmiany GFR w AKI są dynamiczne i szybkie, a te wzory opierają się na stabilnym stanie funkcji nerek. Dlatego odpowiedź E, że każde z wymienionych jest właściwe, jest nieprecyzyjna i niezgodna z aktualnymi wytycznymi.