Wybrane odpowiedzi obejmują beta-blokery i inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI). Jednak beta-blokery nie są standardowo stosowane w celu zmniejszenia białkomoczu w przewlekłej chorobie nerek. Leki, które skutecznie zmniejszają białkomocz, to przede wszystkim inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) oraz antagoniści receptora angiotensyny II (ARB). Blokery kanału wapniowego, zwłaszcza niektóre ich podtypy, również mogą mieć działanie nefroprotekcyjne i zmniejszać białkomocz. Doksazosyna i beta-blokery nie są typowymi lekami stosowanymi w tym celu. Dlatego poprawna odpowiedź powinna zawierać ACEI i ARB, a także ewentualnie blokery kanału wapniowego, co wyklucza wybraną odpowiedź A.
Beta-blokery nie są standardowo stosowane w celu zmniejszenia białkomoczu w przewlekłej chorobie nerek. Natomiast inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) oraz antagoniści receptora angiotensyny II (ARB) są lekami pierwszego wyboru w redukcji białkomoczu i spowalnianiu progresji choroby nerek. Blokery kanału wapniowego mogą mieć ograniczony wpływ na białkomocz, a doksazosyna nie jest stosowana w tym celu. Dlatego poprawna odpowiedź powinna obejmować tylko ACEI i ARB, czyli opcję D lub E, a nie B, która zawiera beta-blokery.
Odpowiedź C. 2,3,4,5 jest nieprecyzyjna, ponieważ w leczeniu białkomoczu w przewlekłej chorobie nerek głównie stosuje się inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) i inhibitory receptora angiotensyny (ARB), które są skuteczne w redukowaniu białkomoczu i opóźnianiu progresji choroby nerekLink 1Link 3Link 5. Blokery kanału wapniowego i doksazosyna nie są pierwszoplanowymi lekami w leczeniu białkomoczu, choć mogą być stosowane w innych kontekstach, takich jak nadciśnienie tętnicze. Beta-blokery również nie są specyficznie wskazane do leczenia białkomoczu. Najbardziej odpowiednia odpowiedź to D. 2,3.
W przewlekłej chorobie nerek leki zmniejszające białkomocz to przede wszystkim inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) oraz inhibitory receptora dla angiotensyny (ARB). Te grupy leków hamują układ renina-angiotensyna-aldosteron, co prowadzi do rozszerzenia tętniczek eferentnych i zmniejszenia białkomoczu, a także spowalniają progresję choroby nerek. Beta-blokery, blokery kanału wapniowego oraz doksazosyna nie są standardowo stosowane w celu redukcji białkomoczu. Dlatego odpowiedź D (2,3) jest właściwa, ponieważ obejmuje tylko ACEI i ARB, które mają potwierdzone działanie nefroprotekcyjne i zmniejszające białkomocz w przewlekłej chorobie nerekLink 1Link 3Link 5.
Wybrane odpowiedzi (2, 3, 4) obejmują inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI), inhibitory receptora angiotensyny (ARB) oraz blokery kanału wapniowego, które są stosowane w celu zmniejszenia białkomoczu w przewlekłej chorobie nerek. ACEI i ARB są podstawowymi lekami nefroprotekcyjnymi, które obniżają białkomocz i spowalniają progresję choroby nerek poprzez hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteronLink 1Link 3Link 5. Blokery kanału wapniowego również mogą mieć korzystny wpływ na redukcję białkomoczu, zwłaszcza nie-dihydropirydynowe, co potwierdzają źródłaLink 2Link 4. Pozostałe wymienione grupy leków (beta-blokery i doksazosyna) nie są standardowo stosowane w celu zmniejszenia białkomoczu, dlatego odpowiedź E jest właściwa.