Pacjent prezentuje cechy kwasicy ketonowej (pH 7,2, HCO3 10 mmol/l, glikemia 380 mg/dl), która w cukrzycy typu 1 wymaga pilnego podania insuliny dożylnej w celu zahamowania ketogenezy i korygowania hiperglikemiiLink 4. Podstawowym błędem wyboru odpowiedzi A jest pominięcie insuliny jako kluczowego leku w fazie ostrej. Choć 0,9% NaCl jest istotne w nawadnianiuLink 4, insulinoterapia musi być wdrożona równolegle. Odpowiedź B, choć zawiera insulinę i NaCl, niepotrzebnie dodaje KCl przy prawidłowym potasemii (4,9 mmol/l), co może prowadzić do hiperkaliemii. Wodorowęglan sodu (E) jest zarezerwowany dla ciężkiej kwasicy (pH <7,0), której tu nie stwierdzonoLink 4.

W przypadku cukrzycy typu 1 z hiperglikemią i kwasicą metaboliczną (jak wskazuje pH 7,2 i HCO3 10 mmol/l), pierwszym krokiem jest podanie insuliny w celu obniżenia poziomu glukozy we krwi. Dodatkowo, w celu wyrównania zaburzeń metabolicznych i elektrolitowych, zalecane jest podanie płynów i elektrolitów, takich jak 0,9% roztwór chlorku sodu z dodatkiem potasu. Opcja B jest najbardziej odpowiednia, ponieważ obejmuje insulinę oraz uzupełnienie płynów i elektrolitów. Jednak w praktyce klinicznej zwykle stosuje się fizjologiczny roztwór NaCl z dodatkiem potasu, a nie 0,3% chlorku potasu. Zatem, odpowiedź jest prawidłowa w kontekście leczenia cukrzycy, ale może wymagać drobnych modyfikacji w odniesieniu do stężenia potasu.

W przypadku cukrzycy typu 1 z hiperglikemią i kwasicą metaboliczną (pH 7,2, HCO3 10 mmol/l) pierwszym krokiem jest podanie insuliny w celu obniżenia poziomu glukozy we krwi. Jednak podawanie 5% roztworu glukozy nie jest wskazane, ponieważ może nasilić hiperglikemię. Zamiast tego, zalecane jest podawanie płynów i elektrolitów, takich jak 0,9% roztwór chlorku sodu z dodatkiem potasu, aby wyrównać zaburzenia metaboliczne i elektrolitowe. Odpowiedź C nie jest najlepszym wyborem, ponieważ nie uwzględnia potrzeby korekcji elektrolitowej i może nasilić hiperglikemię.

Wybrana odpowiedź D (insulina i 10% roztwór glukozy) jest nieodpowiednia w przypadku pacjenta z kwasicą ketonową i hiperglikemią (glukoza 380 mg/dl). W pierwszej kolejności należy podać insulinę oraz płyny dożylne, najczęściej 0,9% roztwór chlorku sodu z dodatkiem potasu, aby wyrównać odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe, a następnie stopniowo korygować glikemię. Podawanie glukozy na tym etapie jest nieuzasadnione, gdyż poziom glukozy jest wysoki. Wodorowęglan sodu podaje się tylko w ciężkiej kwasicy, a nie rutynowo. Zatem prawidłowe postępowanie to insulinoterapia wraz z nawodnieniem i uzupełnieniem elektrolitów, co odpowiada odpowiedzi B (insulina, 0,9% roztwór chlorku sodu i 0,3% chlorek potasu)Link 4Link 5.

Podany w odpowiedzi lek, 8,4% roztwór wodorowęglanu sodu, nie jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu kwasicy ketonowej u chorego z cukrzycą typu 1 i pH 7,2 oraz HCO3 10 mmol/l. W pierwszej kolejności należy podać insulinę oraz uzupełnić płyny i elektrolity, stosując 0,9% roztwór chlorku sodu z dodatkiem potasu, aby wyrównać zaburzenia metaboliczne i hiperglikemię. Wodorowęglan sodu stosuje się tylko w ciężkich przypadkach kwasicy z bardzo niskim pH (<7,0) i po konsultacji specjalistycznej. Zatem właściwe postępowanie to podanie insuliny wraz z płynami i potasem, a nie bezpośrednio wodorowęglanu soduLink 4.