Odpowiedź A. 1,2,3 nie jest najbardziej odpowiednia w tym przypadku. Lekiem, który powinien być pilnie odstawiony w przypadku ostrego uszkodzenia nerek, jest przede wszystkim lisinopril (1), ponieważ jest inhibitorem ACE i może pogorszyć czynność nerek. Simwastatyna (2) może być przyczyną bólów mięśni, ale nie jest bezpośrednio związana z uszkodzeniem nerek. Metoprolol (3) nie jest lekiem, który musi być odstawiony w pierwszej kolejności w przypadku uszkodzenia nerek. Telmisartan (5) również wpływa na układ renina-angiotensyna-aldosteron i powinien być odstawiony w przypadku ostrego uszkodzenia nerek. Amlodypina (4) nie jest bezpośrednio związana z uszkodzeniem nerek, ale może być rozważana w kontekście ogólnej terapii. Najbardziej odpowiednia odpowiedź to C. 1,2,5, ponieważ obejmuje leki, które mogą nasilić uszkodzenie nerek lub bóle mięśni.

Wybrane odpowiedzi obejmują leki 1 (lisinopril), 2 (simwastatyna) i 4 (amlodypina). Lisinopril i simwastatyna rzeczywiście mogą powodować ostre uszkodzenie nerek i bóle mięśni (rabdomiolizę), dlatego powinny być odstawione. Jednak amlodypina, będąca antagonistą kanału wapniowego, rzadko powoduje takie działania niepożądane i nie jest typowo odstawiana w przypadku ostrego uszkodzenia nerek z oligurią. Natomiast telmisartan (lek 5), podobnie jak lisinopril, jest inhibitorem układu renina-angiotensyna i może pogarszać czynność nerek, więc powinien być odstawiony. Metoprolol (lek 3) zwykle nie powoduje uszkodzenia nerek ani rabdomiolizy. Poprawna odpowiedź to C (1,2,5), a nie B.

Wybrane leki do pilnego odstawienia to lisinopril, simwastatyna oraz telmisartan. Lisinopril i telmisartan to leki wpływające na układ renina-angiotensyna-aldosteron, które mogą nasilać ostre uszkodzenie nerek, zwłaszcza przy oligurii. Simwastatyna może powodować silne bóle mięśni (rabdomiolizę), co jest istotne w kontekście objawów pacjentki. Metoprolol i amlodypina nie są bezpośrednio związane z pogorszeniem czynności nerek ani z bólami mięśni w tym przypadku, dlatego ich odstawienie nie jest pilne. Wybór odpowiedzi C (1,2,5) jest zatem uzasadniony klinicznie i farmakologicznieLink 1Link 4Link 5.

Lisinopril (1) powinien być odstawiony, ponieważ jest inhibitorem konwertazy angiotensyny, który może pogorszyć funkcję nerek w przypadku ostrego uszkodzenia nerekLink 5. Metoprolol (3) nie wymaga zwykle modyfikacji dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerekLink 3, ale w sytuacji ostrego uszkodzenia nerek może być rozważany do odstawienia ze względu na potencjalne skutki uboczne. Amlodypina (4) może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek bez modyfikacji dawkowaniaLink 3. Simwastatyna (2) nie jest bezpośrednio związana z funkcją nerek, ale może być odstawiona ze względu na bóle mięśni, które mogą być jej skutkiem ubocznym. Telmisartan (5) powinien być odstawiony, ponieważ jest blokerem receptora angiotensynowego, który może również pogorszyć funkcję nerek w takich przypadkachLink 3. Zatem najbardziej odpowiednia odpowiedź to C. 1,2,5.

Odpowiedź E. 1,3,5 sugeruje odstawienie leków lisinoprilu, metoprololu i telmisartanu. Lisinopril i telmisartan są lekami, które mogą wpływać na funkcję nerek, zwłaszcza w przypadku ostrego uszkodzenia nerek. Metoprolol, jako beta-bloker, nie jest bezpośrednio nefrotoksyczny, ale może być odstawiony ze względu na potencjalne skutki uboczne w przypadku niewydolności nerek. Amlodypina nie jest zwykle odstawiana w przypadku uszkodzenia nerek, chyba że występują inne przeciwwskazania. Simwastatyna może być odstawiona ze względu na bóle mięśni, ale nie jest to bezpośrednio związane z uszkodzeniem nerek. Dlatego odpowiedź C. 1,2,5 wydaje się bardziej adekwatna, ponieważ obejmuje leki, które mogą być szczególnie problematyczne w przypadku ostrego uszkodzenia nerek i bólów mięśni.