Odpowiedź A jest nieaktualna i niezgodna z obecnymi standardami leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C. Obecnie leczenie PZW C opiera się głównie na terapii doustnej lekami bezpośrednio działającymi na wirusa (DAA), które są skuteczne, bezpieczne i dobrze tolerowane, także u osób z chorobami współistniejącymi, takimi jak choroba niedokrwienna serca. Pegylowany interferon i rybawiryna są obecnie rzadko stosowane ze względu na liczne działania niepożądane i niższą skuteczność. Terapia interferonowa nie jest jedyną opcją, a nowoczesne leki DAA osiągają ponad 90% wskaźnik trwałej odpowiedzi wirusowej, co jest korzystne dla pacjentów z zaawansowanym włóknieniem (F3). Zatem odpowiedź E, opisująca terapię doustną lekami DAA, jest zgodna z aktualnymi wytycznymi i stanem wiedzy medycznejLink 1Link 3Link 5.

Odpowiedź B jest nieprawidłowa, ponieważ nie ma informacji, że w Polsce leczenie przeciwwirusowe przewlekłego zapalenia wątroby typu C u chorych po 65. roku życia nie jest refundowane. Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C jest zalecane u wszystkich zakażonych, niezależnie od wieku, z wyjątkiem chorych ze schyłkową niewydolnością wątrobyLink 1. Obecnie zalecane są terapie bezinterferonowe, które są skuteczne i bezpieczneLink 1Link 3. Choroba niedokrwienna serca może być przeciwwskazaniem do niektórych leków, ale nie do leczenia jako takiegoLink 1.

Wybrana odpowiedź (C) opisuje leczenie skojarzone pegylowanym interferonem α, rybawiryną i telaprewirem, które było stosowane w przeszłości i dawało trwałą odpowiedź wirusową u około 80% chorych. Jednak obecnie standardem leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C, zwłaszcza u pacjentów z genotypem 1, są nowoczesne terapie doustne oparte na lekach bezpośrednio działających na replikację HCV (DAA), które osiągają skuteczność wyleczenia powyżej 90% i są bezpieczniejsze, zwłaszcza u pacjentów z chorobami współistniejącymi, takimi jak choroba niedokrwienna serca. Terapie interferonowe są obecnie rzadziej stosowane ze względu na ich gorszy profil bezpieczeństwa i skuteczność. Ponadto, leczenie jest zalecane niezależnie od wieku i stopnia włóknienia, co wyklucza odpowiedź D. Odpowiedź E opisuje aktualne, optymalne leczenie, dlatego odpowiedź C jest nieaktualna i nieoptymalna w świetle obecnych wytycznych leczenia PZW C.

Wynik elastografii F3 wskazuje na zaawansowane włóknienie (przedmarskościowe), co stanowi wskazanie do pilnego leczenia przeciwwirusowegoLink 1Link 3. Aktualne rekomendacje zalecają terapię bezinterferonowymi lekami bezpośrednio działającymi (DAA) u wszystkich chorych niezależnie od stopnia włóknienia, z wyjątkiem schyłkowej niewydolności wątrobyLink 1Link 3. Opcja D błędnie sugeruje, że włóknienie F3 jest „mało zaawansowane”, podczas gdy w rzeczywistości wymaga natychmiastowej interwencji.

Wybrana odpowiedź (E) jest zgodna z aktualnymi standardami leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C (PZW C). Obecnie zaleca się terapię doustną lekami o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym (DAA), które skutecznie hamują replikację wirusa HCV, zwłaszcza genotypu 1, osiągając ponad 90% wskaźnik trwałej odpowiedzi wirusowej (SVR). Terapia ta jest bezpieczna i skuteczna, także u pacjentów z chorobami współistniejącymi, takimi jak choroba niedokrwienna serca, co czyni ją optymalnym wyborem w przypadku opisanego pacjenta z włóknieniem F3. Starsze metody leczenia, takie jak interferon pegylowany z rybawiryną i telaprewirem, są obecnie rzadziej stosowane ze względu na mniejszą skuteczność i większą toksyczność. Ponadto leczenie jest zalecane niezależnie od wieku i stopnia zaawansowania włóknienia, aby zapobiec progresji choroby i powikłaniom wątrobyLink 1Link 3Link 5.