Tlenek azotu jest jednym z leków, które mogą być używane w teście reaktywności naczyń płucnych. Jest on stosowany w postaci wziewnej, aby ocenić reakcję naczyń płucnych na rozszerzające substancjeLink 1Link 2. Zatem, tlenek azotu nie jest wyjątkiem, lecz jednym z leków wykorzystywanych w tym teście.

Epoprostenol jest jednym z leków, które mogą być stosowane w teście reaktywności naczyń płucnych. Jest on używany dożylnie w celu oceny reakcji naczyń płucnych na leki rozszerzająceLink 1. Zatem, epoprostenol nie jest wyjątkiem, a raczej jednym z leków wykorzystywanych w tym teście.

Salbutamol nie jest typowo wymieniany jako lek stosowany w teście reaktywności naczyń płucnych w diagnostyce nadciśnienia płucnego. Zazwyczaj używa się substancji takich jak tlenek azotu, epoprostenol, adenozyna lub iloprost, które są znane ze swoich właściwości rozszerzających naczynia krwionośneLink 1Link 2Link 3. Salbutamol jest raczej stosowany jako lek rozszerzający oskrzela w leczeniu astmy lub POChP.

Adenozyna jest jednym z leków, które mogą być wykorzystywane w testach wazoreaktywności podczas cewnikowania prawostronnego w diagnostyce nadciśnienia płucnegoLink 1. Zatem adenozyna nie powinna być wykluczona jako substancja używana w tych testach. Wybór adenozyny jako wyjątku może być błędny, ponieważ adenozyna jest stosowana w podobnych procedurach diagnostycznych.

Test reaktywności naczyń płucnych wykorzystuje leki rozszerzające naczynia płucne, takie jak tlenek azotu (wziewnie), epoprostenol (dożylnie) i adenozyna (dożylnie)Link 1Link 2. Salbutamol nie jest standardowo stosowany w tym teście, co czyni odpowiedź C (salbutamol) poprawnym wyjątkiem. Iloprost (E) bywa stosowany w terapii, ale w kontekście testu reaktywności nie jest wymieniony jako typowy lek diagnostyczny w dostępnych źródłachLink 3Link 5.