Pobieranie moczu bezpośrednio z cewnika nie jest zalecane do badania bakteriologicznego w przypadku podejrzenia urosepsy, ponieważ próbka może być zanieczyszczona bakteriami z cewnika i worka moczowego. Zaleca się pobranie moczu po wymianie cewnika lub po przecewnikowaniu, co pozwala uzyskać bardziej wiarygodny materiał do badania. Ponadto, krew do posiewu powinna być pobrana, ale mocz bezpośrednio z cewnika nie jest najlepszym źródłem próbki do potwierdzenia urosepsyLink 4.

Pobieranie moczu do badań bakteriologicznych w przypadku urosepsy u pacjenta cewnikowanego powinno odbywać się po przecewnikowaniu, a nie z worka po jego wymianie. Mocz z worka cewnikowego jest często zanieczyszczony i nie odzwierciedla rzeczywistej flory bakteryjnej pęcherza. Najlepszą metodą jest pobranie moczu po wymianie cewnika, co pozwala na uzyskanie bardziej wiarygodnego wyniku badania bakteriologicznego. Dlatego odpowiedź B jest nieodpowiednia, a prawidłowa jest odpowiedź E – krew oraz mocz po przecewnikowaniu.

Pobieranie moczu do badań bakteriologicznych po przepłukaniu cewnika roztworem soli fizjologicznej nie jest zalecane, ponieważ może to zanieczyścić próbkę i nie odzwierciedlać rzeczywistej infekcji. W przypadku podejrzenia urosepsy u pacjenta z cewnikiem, właściwą metodą jest pobranie moczu po przecewnikowaniu (opcja E) lub bezpośrednio z cewnika po jego wymianie, aby uzyskać jałową próbkę. Pobranie moczu z worka (opcja B) jest niewłaściwe, gdyż mocz w worku może być zanieczyszczony i nieodpowiedni do diagnostyki bakteriologicznej. Dodatkowo, pobranie krwi jest konieczne do potwierdzenia urosepsy. Metoda nakłucia nadłonowego (opcja D) jest inwazyjna i stosowana rzadko, głównie gdy inne metody są niemożliwe. Zatem wybrana odpowiedź C nie jest optymalna w tym przypadkuLink 1Link 5.

Nakłucie nadłonowe pęcherza (odpowiedź D) jest metodą inwazyjną i stosowaną głównie do uzyskania moczu w sytuacjach, gdy inne metody są niemożliwe lub niewiarygodne. W przypadku chorego z cewnikiem przewlekłym, standardową i zalecaną praktyką jest pobranie moczu po przecewnikowaniu (odpowiedź E), co pozwala na uzyskanie próbki moczu bez zanieczyszczeń z worka cewnikowego i minimalizuje ryzyko zakażenia. Pobieranie moczu bezpośrednio z cewnika lub z worka po jego wymianie jest mniej wiarygodne diagnostycznie. Nakłucie nadłonowe jest bardziej inwazyjne i rzadko stosowane jako pierwsza metoda diagnostyczna w urosepsie u pacjentów z cewnikiem przewlekłym.

Opcja E nie jest najlepszym wyborem w tej sytuacji. Przecewnikowanie może nie być konieczne i może opóźnić pobranie próbek. W przypadku podejrzenia urosepsy ważne jest szybkie pobranie próbek do badań bakteriologicznych. Najlepszym wyborem jest pobranie krwi oraz moczu bezpośrednio z cewnika, co pozwala na szybkie rozpoczęcie diagnostyki i leczenia, tak jak w opcji A.