Hiperkaliemia rzekoma jest spowodowana uwalnianiem potasu z elementów morfotycznych krwi podczas ich rozpadu, np. w wyniku hemolizy próbki krwi podczas wirowania, a nie przez kwasicę. Kwasica jest przyczyną prawdziwej hiperkaliemii, a nie hiperkaliemii rzekomej. Dlatego odpowiedź A (kwasica) nie jest właściwa jako przyczyna hiperkaliemii rzekomej, natomiast odpowiedź E (rozpad elementów morfotycznych krwi podczas wirowania) jest poprawnaLink 2Link 3.
Hiperkaliemia rzekoma jest spowodowana uwalnianiem potasu z elementów morfotycznych krwi podczas ich rozpadu, np. w wyniku hemolizy próbki krwi podczas wirowania, a nie przez zespół zmiażdżenia, który powoduje rzeczywistą hiperkaliemię poprzez uwalnianie potasu z uszkodzonych tkanek. Zespół zmiażdżenia jest przyczyną hiperkaliemii prawdziwej, natomiast hiperkaliemia rzekoma wynika z błędów w pobraniu lub przetwarzaniu próbki krwiLink 2Link 3.
Długie unieruchomienie nie jest bezpośrednią przyczyną hiperkaliemii rzekomej. Hiperkaliemia rzekoma najczęściej wynika z rozpadu elementów morfotycznych krwi podczas pobierania lub przechowywania próbek, tak jak w przypadku hemolizy krwinek czerwonych lub nadpłytkowościLink 2Link 3. Odpowiedź E, która odnosi się do rozpadu elementów morfotycznych krwi, jest bardziej adekwatna.
Przyczyną hiperkaliemii rzekomej jest najczęściej rozpad elementów morfotycznych krwi podczas wirowania, np. hemoliza próbki krwi, a nie pobranie krwi po podaniu insuliny. Insulina może wpływać na stężenie potasu, ale w inny sposób – może powodować przeniesienie potasu do komórek, co obniża jego stężenie we krwi. Zatem odpowiedź E jest bardziej prawdopodobna.
Hiperkaliemia rzekoma wynika z artefaktów laboratoryjnych, głównie hemolizy próbki krwi lub nadpłytkowości/leukocytozy, co prowadzi do fałszywie podwyższonych wynikówLink 2Link 3. Rozpad elementów morfotycznych krwi podczas wirowania (np. hemoliza) odpowiada za ten mechanizmLink 3. Pozostałe opcje dotyczą rzeczywistej hiperkaliemii: kwasica (A), zespół zmiażdżenia (B) i rozpad mięśni (C) powodują uwolnienie potasu z komórek, a insulina (D) obniża potas, więc pobranie krwi po jej podaniu nie wyjaśnia hiperkaliemii rzekomejLink 1Link 4.