Obecność HBsAg i HBeAg przy ujemnym anty-HBc IgM wskazuje na przewlekłe zakażenie HBV z wysoką replikacją wirusa, co odpowiada opcji B. Ujemny anty-HCV oznacza brak kontaktu z wirusem HCV, więc stwierdzenie, że pacjent ma cechy kontaktu z wirusem C (HCV), jest nieprawidłowe. Dlatego odpowiedź A jest błędna.

Obecność HBsAg i HBeAg przy jednoczesnym braku anty-HBc IgM wskazuje na przewlekłe zakażenie wirusem HBV z wysoką replikacją wirusa, co oznacza aktywne namnażanie wirusa i wysoką zakaźność. Brak anty-HCV świadczy o braku kontaktu z wirusem HCV. Taka interpretacja jest zgodna z danymi serologicznymi i klinicznymi dotyczącymi markerów HBVLink 2Link 5.

Pacjent z markerami HBsAg(+), HBeAg(+), anty-HBc IgM(-) i anty-HCV(-) jest nosicielem wirusa HBV z wysoką replikacją, bez cech kontaktu z wirusem C. Odpowiedź C jest błędna, ponieważ nie ma dowodów na nosicielstwo wirusa C (HCV), a obecność HBsAg i HBeAg wskazuje na aktywne zakażenie HBV

Pacjent z markerami HBsAg(+), HBeAg(+), anty-HBc IgM(-) i anty-HCV(-) jest nosicielem wirusa HBV z wysoką replikacją, a nie ozdrowieńcem po WZW B. Obecność HBsAg i HBeAg wskazuje na aktywne zakażenie HBV, natomiast brak anty-HCV sugeruje brak kontaktu z wirusem C. Odporność na HBV i HCV nie jest potwierdzona przez te markery.

Pacjent z markerami HBsAg(+), HBeAg(+), anty-HBc IgM(-) i anty-HCV(-) jest nosicielem wirusa HBV z wysoką replikacją, bez cech kontaktu z wirusem C. Odpowiedź B jest najbardziej adekwatna do tych markerów, co oznacza, że wybrana odpowiedź E nie jest prawidłowa.