Wybrane odpowiedź A (pochodne platyny) nie jest najbardziej związana z najwyższym ryzykiem powikłań kardiologicznych, w tym kardiomiopatii rozstrzeniowej. Największe ryzyko kardiotoksyczności i rozwoju kardiomiopatii rozstrzeniowej wiąże się z leczeniem antracyklinami (odpowiedź D). Antracykliny są znane z toksycznego działania na mięsień sercowy, prowadzącego do dysfunkcji lewej komory i niewydolności serca, co jest najpoważniejszym powikłaniem kardiologicznym w chemioterapii onkologicznejLink 2Link 3Link 5.

Najwyższe ryzyko powikłań kardiologicznych, w tym rozwoju kardiomiopatii rozstrzeniowej, dotyczy pacjentów otrzymujących w chemioterapii antracykliny. Leki te, takie jak doksorubicyna, daunorubicyna i epirubicyna, są znane z wysokiego ryzyka kardiotoksyczności, co może prowadzić do rozwoju zastoinowej niewydolności serca i kardiomiopatiiLink 1Link 3. Leki alkilujące, takie jak cisplatyna i ifosfamid, również zwiększają ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, ale nie są tak silnie związane z kardiomiopatią jak antracyklinyLink 4Link 5.

Docetaksel nie jest lekiem najczęściej kojarzonym z najwyższym ryzykiem powikłań kardiologicznych, w tym kardiomiopatii rozstrzeniowej. Największe ryzyko takich powikłań wiąże się z antracyklinami, które są dobrze znane z kardiotoksyczności prowadzącej do uszkodzenia mięśnia sercowego i niewydolności serca. Inne wymienione grupy leków, takie jak pochodne platyny, leki alkilujące czy przeciwciała anty-VEGF, również mogą powodować powikłania kardiologiczne, ale antracykliny są najczęściej wskazywane jako główny czynnik ryzyka rozwoju kardiomiopatii rozstrzeniowej u pacjentów onkologicznych.

Antracykliny są znane z wysokiego ryzyka powikłań kardiologicznych, w tym rozwoju kardiomiopatii rozstrzeniowej, z powodu stresu oksydacyjnego i uszkadzania komórek mięśnia sercowego. Ryzyko to jest szczególnie związane z kumulacyjnymi dawkami tych leków, co może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń sercaLink 1Link 2Link 3.

Wybrane odpowiedź E (przeciwciała anty-VEGF) nie jest najczęściej kojarzona z najwyższym ryzykiem powikłań kardiologicznych, w tym kardiomiopatii rozstrzeniowej. Największe ryzyko takich powikłań występuje po leczeniu antracyklinami (odpowiedź D), które są dobrze udokumentowane jako powodujące uszkodzenie mięśnia sercowego i rozwój kardiomiopatii rozstrzeniowej. Antracykliny prowadzą do powstawania wolnych rodników i apoptozy kardiomiocytów, co skutkuje upośledzeniem funkcji serca i może prowadzić do niewydolności serca nawet u 16-57% pacjentów. Przeciwciała anty-VEGF mogą powodować powikłania sercowo-naczyniowe, ale nie są one główną przyczyną kardiomiopatii rozstrzeniowej w chemioterapii nowotworów.