Suplementacja potasu dożylnie u chorego z kwasicą ketonową jest konieczna, ponieważ podczas leczenia insuliną dochodzi do obniżenia stężenia potasu w surowicy, co wymaga monitorowania i uzupełniania potasu nawet, gdy jego poziom jest wyższy niż 4,0 mmol/l. Zaleca się rozpoczęcie suplementacji potasu dożylnie już przy stężeniu potasu poniżej 6,0 mmol/l, aby zapobiec hipokaliemii, która może być groźna dla pacjenta. Odpowiedź A, mówiąca o braku konieczności suplementacji potasu dożylnie, jest więc nieprawidłowaLink 2Link 3Link 5.

W przypadku kwasicy ketonowej suplementacja potasu dożylnie jest zalecana, gdy stężenie potasu w surowicy krwi spada poniżej 6,0 mmol/l, a nie 4,0 mmol/l. Jest to ważne, ponieważ insulinoterapia może obniżać stężenie potasu, a wyrównanie elektrolitów jest kluczowe w leczeniu tego stanuLink 2Link 5. Zatem odpowiedź B nie jest najlepszym wyborem.

W przypadku kwasicy ketonowej suplementacja potasu dożylnie jest zalecana, gdy stężenie potasu w surowicy krwi spada poniżej 6,0 mmol/l, a nie 3,5 mmol/l. Jest to spowodowane tym, że w trakcie leczenia kwasicy ketonowej, zwłaszcza przy insulinoterapii, stężenie potasu może się obniżyć, co wymaga wczesnej interwencjiLink 2Link 5. Zatem wybrana odpowiedź nie odzwierciedla zalecanych praktyk klinicznych.

Suplementacja potasu dożylnie u chorego z kwasicą ketonową powinna być rozpoczęta wcześniej niż przy stężeniu potasu poniżej 3,0 mmol/l. W praktyce klinicznej, ze względu na ryzyko hipokaliemii podczas leczenia insuliną i wyrównywania kwasicy, suplementację potasu rozpoczyna się już przy stężeniach potasu poniżej 4,0 mmol/l, aby zapobiec poważnym zaburzeniom elektrolitowym i arytmii. Zalecenia wskazują na konieczność monitorowania i uzupełniania potasu nawet przy stężeniach powyżej 3,0 mmol/l, zwłaszcza w trakcie terapii insulinowej i nawodnienia. Wybrana odpowiedź D, mówiąca o suplementacji dopiero poniżej 3,0 mmol/l, jest zbyt późna i może prowadzić do niebezpiecznych powikłańLink 2Link 3Link 5.

Suplementacja potasu dożylnie u chorego z kwasicą ketonową powinna być rozpoczęta nawet wtedy, gdy stężenie potasu w surowicy jest wyższe niż 4,0 mmol/l, ponieważ w trakcie leczenia kwasicy ketonowej, zwłaszcza przy insulinoterapii, dochodzi do szybkiego spadku poziomu potasu. Wczesne podanie potasu zapobiega groźnej hipokaliemii, która może się rozwinąć mimo początkowo prawidłowego lub podwyższonego stężenia potasu. Takie postępowanie jest zgodne z zaleceniami klinicznymi dotyczącymi leczenia kwasicy ketonowej, gdzie suplementacja potasu jest konieczna do wyrównania zaburzeń elektrolitowych i zapobiegania powikłaniom kardiologicznymLink 2Link 3Link 5.