Szczepionka polisacharydowa przeciwko pneumokokom (PPV23) nie jest przeznaczona do uodporniania niemowląt i dzieci do 2. roku życia. Jest ona zalecana głównie dla dorosłych, zwłaszcza w wieku ≥65 lat oraz dla osób z czynnikami ryzyka zakażeń pneumokokowychLink 1Link 2. Dla dzieci w wieku poniżej 2 lat zwykle stosuje się szczepionki skoniugowane, takie jak PCV10 lub PCV13.

Stwierdzenie B jest prawdziwe. Szczepienie przeciwko grypie jest faktycznie zalecane dla dzieci od 6. miesiąca życia, o ile nie ma przeciwwskazań medycznychLink 1Link 2Link 5. Dzieci w wieku poniżej 9 lat, które nie były wcześniej szczepione, wymagają dwóch dawek szczepionkiLink 3Link 4. Zatem stwierdzenie B nie jest fałszywe.

Stwierdzenie C jest prawdziwe. Szczepionka BCG jest rzeczywiście szczepionką żywą i atenuowaną, a jej użycie jest przeciwwskazane u dzieci z podejrzeniem lub rozpoznaniem poważnych niedoborów odporności, ponieważ może spowodować poważne skutki uboczne u osób z osłabionym układem immunologicznymLink 5. Dlatego stwierdzenie to nie jest fałszywe.

Odpowiedź D jest prawdziwa, ponieważ szczepionki przeciwko pneumokokom PCV10 i PCV13 są szczepionkami skoniugowanymi, w których antygeny polisacharydowe są połączone z nośnikiem białkowym, co zwiększa ich immunogenność. Zatem stwierdzenie to nie jest fałszywe. Fałszywe jest natomiast stwierdzenie A, ponieważ szczepionka polisacharydowa PPV23 nie jest przeznaczona do uodporniania niemowląt i dzieci do 2. roku życia, lecz stosuje się ją u starszych dzieci i dorosłych.

Szczepionka DTP jest rzeczywiście przykładem szczepionki skojarzonej, która chroni przed błonicą, tężcem i krztuścem. W jej skład wchodzi pełnokomórkowy antygen krztuśca, co potwierdza stwierdzenie. Jednak określenie jej jako 'inaktywowanej' może być nieprecyzyjne, ponieważ składa się z toksoidów błoniczego i tężcowego, które są niezakaźne, oraz antygenu krztuśca, który może być pełnokomórkowy lub bezkomórkowy w różnych wersjach szczepionki.