Zdanie A jest fałszywe, ponieważ warunkiem rozpoznania choroby Schönleina-Henocha nie jest wyłącznie stwierdzenie białkomoczu i krwinkomoczu. Rozpoznanie opiera się przede wszystkim na obecności charakterystycznej wysypki skórnej oraz co najmniej jednym z objawów takich jak ból brzucha, zajęcie stawów lub objawy nerkowe, w tym krwiomocz, ale nie jest konieczne, aby białkomocz i krwinkomocz były zawsze obecne. Diagnostyka opiera się na obrazie klinicznym i wykluczeniu innych choróbLink 1Link 2Link 3.
Odpowiedź B jest nieprecyzyjna, ponieważ choroba Schönleina-Henocha występuje nieco częściej u chłopców, ale różnica ta nie jest duża i nie jest to fałszywe stwierdzenie. W literaturze medycznej podkreśla się, że chłopcy chorują nieco częściej niż dziewczynki, co potwierdzają liczne źródła. Zatem stwierdzenie, że choroba występuje częściej u chłopców, jest prawdziwe, a nie fałszyweLink 1Link 2Link 4Link 5.
Odpowiedź C jest nieprawidłowa, ponieważ choroba Schönleina-Henocha nie jest indukowana przez antygeny lekowe. Choroba ta ma związek z obecnością antygenów wirusowych lub bakteryjnych, co jest prawdziwym stwierdzeniem (E). Ponadto, choroba występuje częściej u chłopców (B), a postacie łagodne bez objawów nefropatii mają charakter samoograniczający (D). Warunkiem rozpoznania nie jest wyłącznie stwierdzenie białkomoczu i krwinkomoczu (A), ponieważ diagnoza opiera się na charakterystycznej wysypce i innych objawach klinicznych. Zatem stwierdzenie, że chorobę mogą indukować antygeny lekowe, jest fałszywe.
Zdanie D jest prawdziwe, ponieważ łagodne postacie choroby Schönleina-Henocha bez objawów nefropatii rzeczywiście mają charakter samoograniczający się, co jest zgodne z opisem choroby w literaturze medycznejLink 1Link 4. W związku z tym nie jest to fałszywe zdanie, a więc wybrana odpowiedź nie jest poprawna.
Zdanie E jest nieprawdziwe, ponieważ choroba Schönleina-Henocha nie ma bezpośredniego związku z obecnością antygenów wirusowych lub bakteryjnych jako przyczyną. Choroba ta jest wynikiem nieprawidłowej reakcji układu odpornościowego, która może być wywołana przez infekcje bakteryjne lub wirusowe, ale sama obecność antygenów nie jest warunkiem choroby. W rozwoju choroby kluczową rolę odgrywają przeciwciała IgA i reakcje autoimmunologiczne, a nie bezpośredni wpływ antygenów patogenówLink 5.