Odpowiedź A jest uzasadniona, ponieważ izolacja od chorego dziecka jest ważna, aby uniknąć zakażenia, a badania serologiczne w kierunku wcześniejszego zakażenia parwowirusem B19 u matki pomagają określić, czy kobieta jest już odporna na wirusa. Jest to istotne, ponieważ zakażenie parwowirusem B19 może stanowić zagrożenie dla płodu, zwłaszcza w przypadku braku odporności u matkiLink 1Link 3Link 5.

Odpowiedź B sugeruje izolację od chorego dziecka, oczekiwanie na objawy infekcji u matki oraz ultrasonografię płodu. Jednak w przypadku kontaktu z rumieniem zakaźnym w III trymestrze ciąży, optymalne postępowanie powinno obejmować izolację od chorego dziecka oraz badania serologiczne w kierunku wcześniejszego zakażenia parwowirusem B19 u matki, aby ocenić ryzyko zakażenia (opcja A). Ultrasonografia płodu jest wskazana tylko w przypadku potwierdzonego zakażenia.

Wybrana odpowiedź C, mówiąca o izolacji od chorego dziecka bez wskazań do rozszerzania diagnostyki, jest niepełna i niezgodna z zaleceniami dotyczącymi postępowania w przypadku kontaktu ciężarnej w III trymestrze z dzieckiem chorym na rumień zakaźny. W takiej sytuacji zaleca się izolację oraz wykonanie badań serologicznych u matki w celu oceny wcześniejszego zakażenia parwowirusem B19, ponieważ zakażenie w ciąży może prowadzić do poważnych powikłań u płodu, takich jak niedokrwistość, obrzęk czy nawet obumarcie wewnątrzmaciczne. W przypadku potwierdzenia ostrego zakażenia konieczne jest monitorowanie płodu za pomocą ultrasonografii, aby wykryć ewentualne powikłania. Zatem odpowiedź A, która uwzględnia izolację i badania serologiczne, jest bardziej adekwatna do sytuacji klinicznej niż odpowiedź CLink 1Link 3Link 5.

Wybrana odpowiedź D (bez wskazań do izolacji, bez wskazań do rozszerzania diagnostyki) jest nieadekwatna w przypadku kontaktu ciężarnej w III trymestrze z dzieckiem chorym na rumień zakaźny, ponieważ parwowirus B19 może stanowić zagrożenie dla płodu, zwłaszcza w ciąży. Optymalne postępowanie obejmuje izolację od chorego dziecka oraz wykonanie badań serologicznych u matki w celu oceny wcześniejszego zakażenia, co pozwala na monitorowanie ewentualnych powikłań u płodu, w tym za pomocą ultrasonografii. Brak izolacji i diagnostyki może prowadzić do niezauważenia zakażenia i poważnych konsekwencji dla płodu, takich jak niedokrwistość czy obumarcie wewnątrzmaciczneLink 1Link 3Link 5.

Wybrana odpowiedź E jest właściwa, ponieważ po kontakcie ciężarnej w III trymestrze z dzieckiem chorym na rumień zakaźny nie ma konieczności izolacji, ale wskazane jest wykonanie ultrasonografii płodu w celu monitorowania ewentualnych powikłań, takich jak niedokrwistość czy obrzęk u płodu. Rumień zakaźny może być groźny dla płodu, zwłaszcza w I i II trymestrze, ale w III trymestrze ryzyko jest mniejsze, dlatego nie wymaga się izolacji, lecz kontrolę USG płoduLink 1Link 3Link 5.