Dołączenie antagonisty receptorów leukotrienowych nie jest pierwszym krokiem w leczeniu zaostrzenia astmy u dziecka leczonego wziewnymi glikokortykosteroidami i β2-mimetykami krótkodziałającymi. W przypadku zaostrzenia astmy zaleca się zwiększenie dawki wziewnych glikokortykosteroidów lub podanie doustnych glikokortykosteroidów oraz kontynuowanie stosowania β2-mimetyków krótkodziałających. Antagoniści receptorów leukotrienowych są stosowani jako leczenie wspomagające i modyfikujące reakcję zapalną, ale nie jako natychmiastowa interwencja w zaostrzeniu. Zatem odpowiedź A nie odpowiada zaleceniom postępowania w zaostrzeniu astmy u dzieciLink 4Link 5.

Odstawienie glikokortykosteroidów wziewnych i włączenie β2-mimetyków o przedłużonym działaniu nie jest zalecane w przypadku zaostrzenia astmy u dziecka leczonego wziewnymi GKS. W takiej sytuacji powinno się raczej zwiększyć dawkę wziewnych glikokortykosteroidów, ponieważ są one podstawą leczenia kontrolującego i zapobiegają dalszemu zaostrzeniu. β2-mimetyki o przedłużonym działaniu nie zastępują GKS i nie powinny być stosowane samodzielnie, gdyż może to pogorszyć przebieg choroby. Zatem odpowiedź B jest nieprawidłowa w kontekście postępowania w zaostrzeniu astmy u dziecka.

Dołączenie doustnych preparatów teofiliny o przedłużonym działaniu nie jest standardowym kolejnym krokiem w leczeniu zaostrzenia astmy u dziecka leczonego wziewnymi glikokortykosteroidami. W przypadku zaostrzenia astmy po podaniu dodatkowej dawki krótko działającego β2-mimetyku, zaleca się zwiększenie dawki wziewnego glikokortykosteroidu lub zastosowanie innych leków kontrolujących, a teofilina jest rzadko stosowana ze względu na ograniczoną skuteczność i ryzyko działań niepożądanych. Ponadto, odstawianie glikokortykosteroidów wziewnych lub włączanie teofiliny nie jest zalecane. Optymalnym postępowaniem jest zwiększenie dawki wziewnego GKS lub kontynuowanie leczenia zgodnie z aktualnymi wytycznymi, a teofilina może być rozważana jedynie w wyjątkowych przypadkach i pod ścisłą kontrolą lekarzaLink 4Link 5.

Podwojenie dawki wziewnego glikokortykosteroidu może być rozważane w przypadku zaostrzenia astmy, ale nie jest to pierwszy krok po podaniu dodatkowej dawki krótko działającego β2-mimetyku. W sytuacji zaostrzenia, jeśli leczenie jest nieskuteczne, można rozważyć dodanie innych leków lub zwiększenie dawki steroidów, ale zwykle po ocenie stanu pacjenta. W pierwszej kolejności należy monitorować skuteczność leczenia i ewentualnie włączyć dodatkowe leki, takie jak doustne steroidy, jeśli zaostrzenie jest umiarkowane lub ciężkie.

W sytuacji zaostrzenia astmy u dziecka leczonego glikokortykosteroidami wziewnymi, po podaniu dodatkowej dawki krótko działającego β2-mimetyku, zalecane jest zwiększenie dawki glikokortykosteroidów lub włączenie dodatkowych leków w celu kontroli zaostrzenia. Kontynuowanie dotychczasowej dawki glikokortykosteroidu może nie być wystarczające, jeśli objawy się nasilają. Opcja E nie uwzględnia ewentualnej potrzeby zwiększenia dawki leku lub dodania innych leków w celu skuteczniejszego zarządzania zaostrzeniem.