Kryteria diagnostyczne jadłowstrętu psychicznego (anoreksji) według DSM-5 i ICD-11 obejmują: ograniczanie podaży energii prowadzące do istotnie niskiej masy ciała, intensywny lęk przed przybraniem na wadze oraz zaburzenia w postrzeganiu własnego ciała. Wskaźnik masy ciała (BMI) jest wykorzystywany do określenia stopnia nasilenia, przy czym BMI poniżej 17,5 kg/m² jest uważany za niski. Objawy depresyjne nie są wymagane w standardowych kryteriach diagnostycznych

Kryteria diagnostyczne jadłowstrętu psychicznego (anoreksji) według DSM-5 i ICD-11 obejmują: ograniczanie podaży energii prowadzące do istotnie niskiej masy ciała, intensywny lęk przed przybraniem na wadze oraz zaburzenia w postrzeganiu własnego ciała. Wskaźnik masy ciała (BMI) jest wykorzystywany do określenia stopnia nasilenia, przy czym bardzo ciężki stan to BMI poniżej 15 kg/m². Opcja B nie jest zgodna z tymi kryteriami, ponieważ nie uwzględnia wszystkich niezbędnych elementów diagnostycznych, takich jak lęk przed przyrostem wagi czy zaburzenia w postrzeganiu ciała.

Kryteria diagnostyczne jadłowstrętu psychicznego (anoreksji) obejmują przede wszystkim ograniczanie podaży energii, prowadzące do istotnie niskiej masy ciała, intensywny lęk przed przybraniem na wadze oraz zaburzenia w postrzeganiu własnego ciała. Wskaźnik masy ciała (BMI) jest wykorzystywany do określenia stopnia nasilenia zaburzenia, przy czym BMI poniżej 17,5 kg/m² jest uważany za niski, a poniżej 15 kg/m² za bardzo niskiLink 1Link 2Link 4. Opcja C nie odzwierciedla tych kryteriów, gdyż nie uwzględnia lęku przed przyrostem wagi ani zaburzeń w postrzeganiu ciała.

Wybrane kryterium (D) wskazuje na spadek masy ciała o co najmniej 15% wraz z towarzyszącymi objawami depresyjnymi, co nie jest zgodne z aktualnymi kryteriami diagnostycznymi jadłowstrętu psychicznego (anoreksji). Diagnostyka anoreksji według DSM-5 i ICD-10 skupia się na istotnym spadku masy ciała (np. BMI poniżej 17,5 lub 15 dla ciężkich przypadków) oraz na obecności lęku przed przybraniem na wadze i zaburzeniach obrazu ciała, a niekoniecznie na obecności objawów depresyjnych. Ponadto, kryteria nie precyzują progu 15% spadku masy ciała jako obowiązkowego, ani nie wymagają towarzyszących objawów depresyjnych. W związku z tym odpowiedź D zawiera nieścisłości względem obowiązujących kryteriów diagnostycznych.

Wybrane kryterium (E) wskazuje na spadek masy ciała o co najmniej 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej, bez konieczności obecności zaburzeń nastroju. Jednak w aktualnych kryteriach diagnostycznych jadłowstrętu psychicznego (anoreksji) według DSM-5 i ICD-10, istotne jest nie tylko znaczne obniżenie masy ciała (często definiowane jako BMI poniżej 17,5 lub nawet 15), ale także obecność specyficznych objawów psychicznych, takich jak intensywny lęk przed przybraniem na wadze oraz zaburzenia obrazu własnego ciała. Kryteria nie opierają się wyłącznie na procentowym spadku masy ciała, a brak wymogu obecności zaburzeń nastroju jest zgodny z definicją, jednak sam spadek o 15% jest wartością stosowaną w ICD-10, ale nie jest jedynym kryterium. Ponadto, kryteria DSM-5 podkreślają obecność lęku i zaburzeń percepcji ciała, które nie zostały uwzględnione w wybranej odpowiedzi. Dlatego odpowiedź E jest niepełna i nie oddaje wszystkich istotnych kryteriów diagnostycznych jadłowstrętu psychicznego.