Zespół Retta jest rzadkim zaburzeniem rozwojowym, które dotyka głównie dziewczęta i charakteryzuje się postępującą utratą umiejętności ruchowych i poznawczych. Opisany 35-letni mężczyzna wykazuje cechy, które mogą wskazywać na zaburzenia ze spektrum autyzmu, takie jak trudności w interakcjach społecznych, powtarzalne zachowania (np. robienie makiet broni) oraz niezgrabność ruchowa. Zaburzenia te są bardziej zgodne z B. zaburzeniami ze spektrum autyzmu, które w DSM-5 obejmują zarówno zespół Aspergera, jak i inne formy autyzmu wymagające wsparcia.
Odpowiedź B może być błędna, ponieważ w DSM-5 zespół Aspergera nie jest już odrębną kategorią diagnostyczną, a wszystkie zaburzenia ze spektrum autyzmu są traktowane jako zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD). W ICD-10 zespół Aspergera jest uznawany, ale opis zachowań sugeruje bardziej złożone zaburzenia społeczne i komunikacyjne, które mogą odpowiadać ASD w ogóle, a nie tylko zespołowi Aspergera. Dodatkowo, brak wczesnych objawów rozwojowych typowych dla autyzmu wczesnodziecięcego (C) oraz brak dezintegracji umiejętności, która jest charakterystyczna dla dziecięcych zaburzeń dezintegracyjnych (E), może sugerować ASD.
Odpowiedź C. autyzm wczesnodziecięcy nie jest najbardziej odpowiednia, ponieważ opis zachowań sugeruje cechy charakterystyczne dla zaburzeń ze spektrum autyzmu, takie jak trudności w interakcjach społecznych, powtarzalne zachowania (np. robienie makiet broni) oraz specjalistyczne zainteresowania (np. cytowanie długich tekstów). W ICD-10 autyzm wczesnodziecięcy jest określany jako zaburzenie rozwoju dziecięcego, które musi być widoczne przed 3 rokiem życia. W DSM-5 zrezygnowano z podziału na poszczególne kategorie, takie jak zespół Aspergera, na rzecz spektrum zaburzeń autystycznych. Opis sugeruje, że osoba ta może mieć zaburzenia ze spektrum autyzmu, które niekoniecznie muszą być związane z wczesnodziecięcym autyzmem.
Wybrana odpowiedź "D. zaburzenia zachowania" nie uwzględnia wszystkich objawów przedstawionych w opisie pacjenta, które wskazują na zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD). Objawy takie jak trudności w interakcjach społecznych, stereotypowe zachowania (np. robienie makiet broni, cytowanie z pamięci), nieprzyjmowanie uwag, brak empatii w grupie terapeutycznej oraz niezdarność ruchowa są charakterystyczne dla ASD, zwłaszcza zespołu Aspergera według ICD-10 i DSM-5. Zaburzenia zachowania nie tłumaczą w pełni tych cech, które są typowe dla spektrum autyzmu, a nie tylko dla zaburzeń zachowania. Dlatego diagnoza powinna być rozważona w kierunku zaburzeń ze spektrum autyzmu, a nie jedynie zaburzeń zachowania.
Dziecięce zaburzenia dezintegracyjne charakteryzują się prawidłowym rozwojem do około 2-4 roku życia, po czym następuje znaczna utrata wcześniej nabytych umiejętności, co nie jest opisane w przypadku tego pacjenta. Objawy takie jak trudności w interakcjach społecznych, stereotypowe zachowania, problemy z komunikacją i brak reakcji na emocje innych bardziej odpowiadają zaburzeniom ze spektrum autyzmu, zwłaszcza zespołowi Aspergera, który cechuje się wczesnym początkiem i specyficznymi deficytami społecznymi oraz powtarzalnymi wzorcami zachowań. W opisie pacjenta brak jest informacji o regresji rozwojowej typowej dla dziecięcych zaburzeń dezintegracyjnych, co wyklucza tę diagnozę na korzyść zaburzeń ze spektrum autyzmu.