Fluoksetyna, będąca inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), nie jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu epizodu depresyjnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, ponieważ może wywołać przejście w fazę maniakalną lub hipomaniakalną. W takich przypadkach preferuje się stosowanie stabilizatorów nastroju, takich jak kwas walproinowy, który jest skuteczny w leczeniu epizodów depresyjnych i maniakalnych w zaburzeniach dwubiegunowych. Lamotrygina również jest stosowana jako stabilizator nastroju, ale głównie w profilaktyce nawrotów depresji, a haloperidol to lek przeciwpsychotyczny, który nie jest pierwszym wyborem w leczeniu depresji dwubiegunowej. Doksepina, będąca trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym, również nie jest preferowana ze względu na ryzyko działań niepożądanych i możliwość indukcji maniakalnej fazy. Dlatego kwas walproinowy jest lekiem pierwszego wyboru w tym przypadku.
Haloperidol jest lekiem przeciwpsychotycznym, który może być stosowany w leczeniu manii, ale nie jest pierwszym wyborem w leczeniu epizodu depresyjnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. W leczeniu depresji w chorobie dwubiegunowej często stosuje się leki przeciwdepresyjne, takie jak fluoksetyna, lub stabilizatory nastroju, takie jak lamotrygina. Fluoksetyna (A) jest lekiem przeciwdepresyjnym, który może być stosowany w leczeniu depresji, ale w chorobie dwubiegunowej wymaga ostrożności. Lamotrygina (E) jest stabilizatorem nastroju, który może być skuteczny w leczeniu depresji w chorobie dwubiegunowej.
W leczeniu epizodu depresyjnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, w pierwszej kolejności zwykle stosuje się leki przeciwdepresyjne, takie jak fluoksetyna (A), ale pod warunkiem, że są one połączone z lekami stabilizującymi nastrój, aby uniknąć przejścia w manię. Doksepina (C) jest lekiem przeciwdepresyjnym, ale nie jest pierwszym wyborem w leczeniu depresji w chorobie dwubiegunowej. Kwas walproinowy (D) i lamotrygina (E) są stabilizatorami nastroju, ale same w sobie nie są lekami przeciwdepresyjnymi. Haloperidol (B) jest lekiem przeciwpsychotycznym i nie jest zwykle stosowany jako pierwsza linia leczenia depresji.
Kwas walproinowy jest lekiem normotymicznym, czyli stabilizatorem nastroju, który jest podstawą leczenia epizodu depresyjnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. W przeciwieństwie do leków przeciwdepresyjnych (np. fluoksetyny czy doksepiny), które mogą wywołać przejście w epizod maniakalny, kwas walproinowy stabilizuje nastrój i jest zalecany jako leczenie pierwszego wyboru. Haloperidol to lek przeciwpsychotyczny, a lamotrygina, choć również stabilizator nastroju, jest częściej stosowana w profilaktyce niż w leczeniu ostrego epizodu depresyjnego. Dlatego wybór kwasu walproinowego jest uzasadniony i zgodny z aktualnymi wytycznymi leczenia zaburzeń afektywnych dwubiegunowychLink 5.
Lamotrygina jest lekiem normotymicznym stosowanym głównie w profilaktyce epizodów depresyjnych w chorobie afektywnej dwubiegunowej, a nie w leczeniu ostrego epizodu depresyjnego. W leczeniu epizodu depresyjnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych w pierwszej kolejności stosuje się stabilizatory nastroju, takie jak kwas walproinowy, który ma działanie przeciwdepresyjne i przeciwmaniakalne. Fluoksetyna i doksepina to leki przeciwdepresyjne, które mogą być stosowane ostrożnie i zwykle w połączeniu ze stabilizatorami nastroju, natomiast haloperidol jest lekiem przeciwpsychotycznym stosowanym głównie w epizodach maniakalnych lub psychotycznych. Zatem odpowiedź D. kwas walproinowy jest bardziej adekwatna do leczenia epizodu depresyjnego w ChAD niż lamotrygina.