Karbamazepina (A) nie jest zalecana w leczeniu tików. Zgodnie z dostępnymi danymi, preferowane leki to neuroleptyki (np. risperidon, arypiprazol, sulpiryd) oraz agoniści alfa2-adrenergiczni (klonidyna). Risperidon (D) jest jednym z najczęściej stosowanych leków w terapii tików, szczególnie u dorosłych, co potwierdzają rekomendacje kliniczne i badaniaLink 1Link 2Link 3. Fluwoksamina (B) i wenlafaksyna (E) to leki przeciwdepresyjne, a metylofenidat (C) stosuje się w ADHD – żaden z nich nie jest standardowo używany w leczeniu tików.

Fluwoksamina nie jest zwykle stosowana w leczeniu tików nerwowych. Lekami najczęściej wykorzystywanymi w terapii tików są neuroleptyki, takie jak risperidon, arypiprazol, sulpiryd, oraz agoniści receptora adrenergicznego alfa2, jak klonidynaLink 1Link 2Link 3. Dlatego risperidon (opcja D) byłby bardziej odpowiednim wyborem dla tego pacjenta.

Metylofenidat nie jest zalecany jako lek pierwszego wyboru w leczeniu tików nerwowych. Leki takie jak risperidon, arypiprazol i sulpiryd są często stosowane w leczeniu tików ze względu na ich skuteczność w redukowaniu objawówLink 1Link 2. Metylofenidat jest raczej stosowany w leczeniu ADHD i może nawet nasilać tiki u niektórych pacjentów.

Risperidon jest jednym z najczęściej stosowanych leków w farmakoterapii tików nerwowych, zwłaszcza gdy tiki mają istotny wpływ na codzienne funkcjonowanie pacjenta, co jest zgodne z opisem przypadku. Neuroleptyki atypowe, takie jak risperidon, są rekomendowane jako skuteczne w redukcji tików, a ich stosowanie jest poparte zaleceniami ekspertów i badaniami klinicznymi. Inne wymienione leki (karbamazepina, fluwoksamina, metylofenidat, wenlafaksyna) nie są standardowo stosowane w leczeniu tików. Dlatego wybór risperidonu jako najodpowiedniejszej formy farmakoterapii jest uzasadniony i zgodny z aktualną wiedzą medyczną.

Wenlafaksyna nie jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu tików nerwowych, zwłaszcza w zespole Tourette'a. Najczęściej stosowanymi lekami są neuroleptyki, takie jak risperidon, arypiprazol czy sulpiryd, które mają udokumentowaną skuteczność w redukcji tików. Wenlafaksyna, będąca inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, nie jest standardowo stosowana w terapii tików i nie ma wystarczających dowodów na jej skuteczność w tym wskazaniu. W przypadku pacjenta z nasilonymi tikami wpływającymi na codzienne funkcjonowanie, risperidon byłby bardziej odpowiednim wyborem farmakoterapii niż wenlafaksyna.