Zespół Capgrasa jest urojeniowym zaburzeniem błędnej identyfikacji, w którym osoba uważa, że bliscy zostali zastąpieni przez sobowtóry. Nie jest on typowym przykładem zespołu paranoicznego, lecz raczej urojeniowym zespołem błędnej identyfikacji. Przykładem zespołu paranoicznego może być zespół Otella, który wiąże się z urojeniami zazdrości.

Zespół Otella jest przykładem zespołu paranoicznego, ale nie jest to najbardziej typowy przykład. Zespół Otella charakteryzuje się urojeniami zdrady małżeńskiej, co jest rodzajem urojeń paranoicznych. Jednak bardziej typowym przykładem zespołu paranoicznego mogą być urojenia prześladowcze. Zespół Capgrasa, który polega na urojeniu, że ktoś bliski został zastąpiony przez sobowtóra, również jest związany z paranoją, ale nie jest to zwykle uważany za zespół paranoiczny w klasycznym sensie. Zespoły Cotarda i Korsakowa są związane z innymi rodzajami zaburzeń psychologicznych, a zespół Gansera jest związany z zaburzeniami psychotycznymi o charakterze niejasnym.

Zespół Cotarda charakteryzuje się urojeniami nihilistycznymi, w których pacjent wierzy, że jest martwy lub że jego ciało ulega rozkładowi, co nie odpowiada definicji zespołu paranoicznego. Zespół paranoiczny to zaburzenie, w którym dominują urojenia prześladowcze lub wielkościowe, a przykładem takiego zespołu jest zespół Otella, który wiąże się z urojonym przekonaniem o niewierności partnera. Zatem odpowiedź C (zespół Cotarda) nie jest przykładem zespołu paranoicznego.

Zespół Korsakowa nie jest przykładem zespołu paranoicznego. Jest to zespół objawów związany z awitaminozą, głównie niedoborem tiaminy, często występujący u osób z chorobą alkoholową. Charakteryzuje się zaburzeniami pamięci, dezorientacją i objawami neurologicznymi, takimi jak niezborny chód i oczopląsLink 1Link 2Link 3. Zespoły paranoiczne obejmują natomiast zjawiska takie jak zespół Capgrasa, Otella czy Cotarda, które są związane z zaburzeniami percepcji i myśleniaLink 4.

Zespół Gansera (E) należy do zaburzeń dysocjacyjnych i charakteryzuje się celowym udzielaniem błędnych odpowiedzi, podczas gdy zespoły paranoiczne obejmują urojenia prześladowcze lub ksobne. Przykłady zespołów paranoicznych obejmują zespół Otella (B) związany z urojeniami zdrady, choć w literaturze częściej wymienia się go w kontekście zaburzeń urojeniowych niż stricte zespołu paranoicznego. Capgrasa (A) i Cotarda (C) dotyczą urojeń błędnego rozpoznania i nihilistycznych, a Korsakowa (D) – zaburzeń pamięci.