Tianeptyna jest uważana za lek stosunkowo bezpieczny u pacjentów z padaczką i depresją, podobnie jak moklobemid, mirtazapina i trazodon. Jednak bupropion jest przeciwwskazany u pacjentów z padaczką ze względu na zwiększone ryzyko napadów drgawkowych. W związku z tym odpowiedź A (tianeptyna) jest nieprawidłowa jako lek, którego nie należy stosować u pacjenta z depresją i padaczką, ponieważ tianeptyna jest dozwolona i bezpieczna w takim przypadkuLink 3Link 4.

Bupropion zwiększa ryzyko drgawek, co jest szczególnie niebezpieczne u pacjentów z padaczką. Ryzyko drgawek jest zależne od dawki, ale nawet przy niższych dawkach może być wyższe niż w przypadku innych leków przeciwdepresyjnychLink 1Link 4. Dlatego u pacjentów z depresją i padaczką nie zaleca się stosowania bupropionu.

Moklobemid może być stosowany u pacjentów z depresją, ale z ostrożnością u osób z padaczką. Nie jest on całkowicie przeciwwskazany, lecz wymaga ścisłego monitorowania. Lekiem, który może być bardziej problematyczny w leczeniu depresji u pacjentów z padaczką, jest bupropion, ponieważ może zwiększać ryzyko napadów padaczkowych.

Mirtazapina jest uważana za bezpieczny lek przeciwdepresyjny u pacjentów z padaczką, ponieważ nie wykazuje istotnych interakcji z lekami przeciwpadaczkowymi i jest stosowana w terapii depresji u chorych z padaczkąLink 1Link 4. W związku z tym wybór mirtazapiny jako leku, którego nie należy stosować u pacjenta z depresją i padaczką, jest nieuzasadniony.

Trazodon nie jest przeciwwskazany u pacjentów z padaczką. Wręcz przeciwnie, ma niewielki wpływ na próg drgawkowy, co pozwala na jego stosowanie u osób z rozpoznaną padaczką, choć zaleca się ostrożność