Nadmierna aktywność układu mezolimbicznego wiąże się z objawami pozytywnymi (wytwórczymi), takimi jak urojenia i halucynacje, zgodnie z hipotezą dopaminową schizofreniiLink 1Link 4Link 5. Objawy negatywne (apatia, anhedonia) są związane z niedoborem dopaminy w szlaku mezokortykalnymLink 2Link 5.

Nadmierna aktywność układu dopaminergicznego w szlaku mezolimbicznym jest związana z występowaniem objawów pozytywnych (wytwórczych) w schizofrenii, takich jak urojenia i halucynacje. Objawy te są wynikiem nadmiernego pobudzenia tego szlaku, co prowadzi do zaburzeń percepcyjnych i myślowychLink 1Link 4Link 5. Z kolei objawy negatywne, takie jak apatia i anhedonia, są często związane z niedoborem dopaminy w szlaku mezokortykalnymLink 2Link 5.

Nadmierna aktywność układu mezolimbicznego w schizofrenii jest związana z występowaniem objawów pozytywnych, takich jak urojenia i halucynacje, a nie objawów pozapiramidowych. Objawy pozapiramidowe są raczej związane z działaniem leków przeciwpsychotycznych, które mogą powodować dyskinezje i inne zaburzenia ruchowe.

Nadmierna aktywność dopaminergiczna układu mezolimbicznego w schizofrenii jest związana z występowaniem objawów pozytywnych, takich jak urojenia i halucynacje, a nie z hiperprolaktynemią. Hiperprolaktynemia jest zwykle skutkiem ubocznym leków antypsychotycznych blokujących receptory dopaminowe, a nie bezpośrednim efektem nadaktywności szlaku mezolimbicznego. Dlatego odpowiedź D jest nieprawidłowa, a poprawna to B – objawy pozytywne schizofreniiLink 1Link 2Link 5.

Nadmierna aktywność dopaminergiczna układu mezolimbicznego w schizofrenii jest związana z występowaniem objawów pozytywnych, takich jak urojenia i omamy, a nie z ostrymi dyskinezami. Ostre dyskinezy są raczej skutkiem ubocznym leczenia neuroleptykami, a nie bezpośrednim efektem nadaktywności szlaku mezolimbicznego. W literaturze podkreśla się, że nadmierna aktywność tego szlaku odpowiada za objawy pozytywne schizofreniiLink 1Link 2Link 3.